Niemand wil pesticiden

De bewoners van het Zuid-Tiroolse dorpje Malles, in Italië, zijn een strijd gestart tegen pesticiden (DS 16 mei). Waarom? Ze zijn geïnformeerd. Bioboer Günter heeft de dorpelingen uitgelegd waarom pesticidengebruik zo slecht is. Nu iedereen zich bewust is van het gevaar, wil vrijwel niemand nog pesticiden gebruiken.

Willen wij, Belgen, pesticiden? Er is het kamp van de mensen die pesticidenvrij voedsel een reclamestunt vinden, een andere groep, de pseudo-intellectuelen, ziet het als een belachelijk idee van groene jongens. Wie weet waarover het gaat, begrijpt niet waarom de vraag überhaupt nog gesteld moet worden.

Stel, u krijgt twee tomaten voorgeschoteld. De ober bespuit de ene met gif, de andere niet. Welke tomaat kiest u? Of, wacht even, nog anders: de ober maakt de bespoten tomaat wel nog even schoon. Welke tomaat?

Bij dit experiment moeten we rekening houden met het licht zelfdestructieve kantje van de mens, dus laten we de vraag nog even scherper formuleren.

Stel, u krijgt twee tomaten voorgeschoteld. De ober bespuit de ene met gif, de andere niet. Welke tomaat kiest u?

U kiest: geeft u uw kind een appel die bespoten werd met gif of een die niet bespoten werd? Kunt u geloven dat er in deze tijden nog zulke dwaze vragen gesteld moeten worden om een punt te maken? Niemand wil zijn kind, noch zichzelf, vergif geven? Toch?

Günter uit Malles toont het goede voorbeeld. Het is nu wachten op mensen die zijn pad volgen en ook een referendum houden om pesticiden te bannen uit hun stad of land. Het enige probleem is dat de landbouwers die pesticiden gebruiken zich niet gerespecteerd voelen. We moeten dankbaar zijn voor wat agricultuur 2.0 ons gebracht heeft. De massale industrialisering, het pesticiden- en kunstmestgebruik heeft de wereld een vorm van stabiliteit gebracht, de vernietiging van ecosystemen niet te na gesproken. Er is in de ontwikkelde wereld geen sprake meer van hongersnood. Iedereen die in het juiste land geboren is, heeft te eten.

Het is not done om de hardwerkende landbouwer met de vinger te wijzen. Door alle onzekerheden die zijn beroep meebrengt, is hij wel verplicht om de grove middelen te gebruiken om eten op ons bord te garanderen, in tegenstelling tot de hobbytuinder. Het is de bedoeling om geleidelijk een organische transitie naar een wereld zonder pesticiden door te voeren. Want niemand wil pesticiden, zelfs de boeren niet, als ze een goed alternatief hebben.

Er zijn goede alternatieven, maar de landbouwers hebben de garantie nodig dat ze consumenten en politici mee hebben voor ze de overgang durven te maken. Als iedereen dat vandaag beseft en beslist om geen pesticiden meer te gebruiken, kunnen politici niets anders dan te luisteren naar de mensen die hun kinderen liever geen gif geven.