Afghanen die vluchten voor de Taliban botsen in Turkije letterlijk tegen muren: ze kunnen niet verder, ze kunnen niet terug en ze mogen ook niet blijven. Turkije maakt zich schuldig aan “pushbacks” aan de grens met Iran. MO* trok naar Turkije en documenteerde de impasse waarin deze mensen zitten. 

Gewone mensen bestaan niet. Dat bedacht Gie Goris zich keer op keer na de tientallen gesprekken die hij de voorbije maanden had met “gewone Afghanen” in Antwerpen. ‘De Afghaanse gemeenschap in Antwerpen bestaat niet’, wist ook een van hen.

Meer dan veertig jaar oorlog in Afghanistan jaagt een groeiend aantal Afghanen op de vlucht. Ook in België neemt hun aantal toe, en in Antwerpen vormen ze intussen de vijfde nationaliteitsgroep. MO* zocht hen op in de koekenstad. Wie zijn ze? Wat drijft hen? Waarvan dromen ze?

Geen Olympische Spelen deze zomer en geen EK in het voetbal. Maar MO* zocht en voelde wel de sportieve geest in het verhaal van Khalida Popal. Zij richtte het vrouwenvoetbal in Afghanistan op en legde er tot twee keer toe zelf een bom onder door misbruik aan de grote klok te hangen.

Hij hangt aan de muur in een boetiek van agnès b. in Parijs. Hij valt op door zijn grootte. De chapan, een traditionele mantel die gewoonlijk door mannen in Centraal-Azië over de kleren wordt gedragen. Ook de voormalige Afghaanse president Hamid Karzai droeg vaak zo’n mantel.

Goedele en Kurt uit Muizen werden pleegouders van de minderjarige vluchteling Hekmat (17). Jaarlijks komen er tienduizenden vluchtelingen naar Europa, in de hoop hier een beter leven op te bouwen. Eén vijfde van hen is minderjarig, en een deel wordt bovendien niet begeleid door een volwassen familielid. 

Voor niet-begeleide minderjarige vluchtelingen is het vaak moeilijk om een plekje te vinden in België. Volgens de leerlingen en leerkrachten van het Stedelijk Lyceum Offerande in Antwerpen brengt OKAN soelaas. 

In het Afghaanse dorp Bar Killi worden de grote problemen van de inwoners bespreekbaar gemaakt: vrouwen die buitenshuis willen werken, jongeren die naar Europa willen emigreren, boeren die op hun land willen werken, ondanks het geweld. En wat sterker is: de mensen vinden er altijd een oplossing onder elkaar.

In Afghanistan gaan ‘kunstheren’ de strijd aan met de krijgsheren en de staat. Op de muren van de hoofdstad schilderen zij een antwoord op het geweld en de omkoperij, en brengen ze odes aan ‘de èchte Afghaanse helden: voetballers, straatvegers en vrouwelijke agenten’. In Kaboel is de kunstenaar even koning.

U krijgt een unieke blik in een geheim bordeel in een wijk van Kaboel, Afghanistan. 'We mogen blij zijn als we één keer per dag kunnen eten. Als een klant belt, zijn we altijd beschikbaar,' vertelt Gita, een van de prostituees. Op haar veertiende werd ze uitgehuwelijkt aan een oudere neef. Toen die aan opium verslaafd raakte, werd ze verkocht aan e ...

Noorwegen zet sterk in op zijn terugkeerbeleid, met Afghanistan als topbestemming. Voor de Noren zelf is het een politiek signaal van ‘krachtdadig migratiebeheer’, voor de Afghanen is het een luide waarschuwing dat een Noors emigratieverhaal een bij voorbaat mislukt project is. Tine Danckaers sprak met Afghaanse families die door de Noorse politie ...