Vluchtelingen

‘Geen enkele overheid of ngo steekt een vinger naar ons uit.’ Mensen uit de Syrische provincie Idlib voelen zich volledig in de steek gelaten door de internationale gemeenschap. Er is geen noodhulp terwijl infrastructuur en degelijke gezondheidszorg al vóór 6 februari vrijwel onbestaande was.

Een week na de aardbeving leven de inwoners van Afrin in het noordwesten van Syrië nog altijd buiten, in de vrieskou. Ze hebben geen tenten, geen dekens, geen eten, geen geneesmiddelen. De hulp komt tot vandaag heel traag door de grensovergang, en is ruim onvoldoende. MO* sprak met overlevenden.

‘Boetes voor wie thuis niet genoeg Nederlands spreekt? Wat is het volgende?’, vraagt MO*blogster Nela Deleu zich af. ‘Moet ik binnen een paar jaar betalen als mijn kind het verschil niet weet tussen een scherpe hoek en een loodrechte lijn? Omdat wiskunde ook belangrijk is?’

‘Eenieder heeft recht op respect voor zijn privéleven, zijn familie- en gezinsleven’, stelt het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Maar om een familieband aan te tonen, zijn papieren nodig. Als die ontbreken, belanden vluchtelingen vaak in een complexe juridische procedure. 

‘We zullen oplossingen zoeken voor mensen die buiten hun wil om niet kunnen terugkeren naar hun herkomstland.’ Het is een belofte van de regering-De Croo die tot nu toe dode letter bleef. Doet Duitsland het beter met zijn zogenaamde ‘Duldung’, een statuut voor tijdelijke opschorting van deportatie?