De voorlopige uitspraak op het Cumhuriyet proces bracht verleden vrijdag vreugde en verdriet met zich mee. Maar wat opnieuw opvalt is de positieve energie waarmee de sympathisanten van de krant blijven vechten voor het vrije woord.
Oude mannen maken grappen in dit vierde verslagje van het Cumhuriyet proces in Istanboel, even ben ik zelf de tranen niet meer de baas en een journalist houdt een pleidooi dat nu al historisch wordt genoemd.
Op de tweede dag van het Cumhuriyet-proces in Istanboel duurde de zitting tot elf uur in de nacht. De getuigenissen en verdedigingen van de beklaagden werden grimmiger, de hoop op een fair proces slonk. Hoe langer hoe meer blijkt dat de 370 pagina’s bewijslast van de aanklacht je reinste absurditeit zijn. Een stand van zaken, aan het begin van de&n ...
Isabelle Rossaert is in Istanboel waar ze de rechtszaak tegen de onder andere van terrorisme verdachte journalisten van de Turkse krant Cumhuriyet vanop de eerste rij volgt. Ze geraakte niet binnen op de tweede dag, maar kreeg voortdurend updates van PEN-collega’s die wel binnen geraakten. Wat opvalt, is dat de rechter nauwelijks vragen ...
Het had een roman van Kafka kunnen zijn, maar het was een dag in het justitiepaleis van Istanboel. De rechtszaak tegen zeventien medewerkers van de Turkse krant Cumhuriyet ontpopte zich tot een surrealistisch tafereel.
De tulpencrisis leidt tot angstige gevoelens onder Nederlanders in Turkije. Dat president Erdoğan en zijn Partij voor Gerechtigheid en Ontwikkeling (AKP) tot veel in staat zijn tegen hen die zij als vijanden beschouwen, ontgaat de Nederlanders in Turkije bijvoorbeeld zeker niet.
Dat Rusland en Turkije weer on speaking terms zijn, zou wel eens te maken kunnen hebben met de bijzondere rol van de Russische ultranationalist Alexander Dugin. In een reeks van 3 blogartikels onderzoekt schrijver Peter Edel wat er aan de hand is.
De Turkse president en zijn partij de AKP bedienen zich graag van samenzweringstheorieën om tegenslagen of fouten te verklaren, schrijft wereldblogger Peter Edel. Maar er zijn ook momenten waarop dat truukje niet meer werkt.
Over een week of acht stemmen de Turken in een referendum over de nieuwe Turkse grondwet. Stemmen de Turken “Ja” dan wordt de populaire Erdogan op slag een soort superpresident met heel wat meer macht. Toch zijn er blijkbaar twijfels bij heel wat Turken.
Het Syrië-beleid van Turkije is sterk bepaald door wat Rusland en de VS, gewild of ongewild, opleggen. Tot grote frustratie van de Turkse president Erdogan, die dan maar zijn gram haalt door de EU onder druk te zetten met dreigementen.
De Belgische en internationale media beschreven veel losse Turkse gebeurtenissen doorheen het voorbije jaar, dat een zwarte pagina wordt in de Turkse geschiedenisboeken. Turkije werd langzaamaan een vaste klant in onze kranten, maar een heldere blik op dit soepje van aanslagen en machtsvertoon ontbrak.