Ze raken maar niet ingevuld, de vacatures voor bepaalde hoogopgeleide profielen in Europa. Bedrijven gaan daarom rechtstreeks “werknemers shoppen” in het Zuiden. ‘Ik werkte al voor een Frans bedrijf in Casablanca. Ik dacht: ik kan evengoed naar Frankrijk verhuizen.’

Wie hoopte dat de Egyptische revolutie van 2011 het leven van vrouwen ingrijpend zou verbeteren, komt bedrogen uit. De roep om gelijke rechten en kansen klinkt luider dan ooit. Ook dit keer zijn sociale media een ideaal klankbord. En ook dit keer reageert het regime defensief.

Het protest dat volgde op de dood van visverkoper Mohsin Fikri in 2016 werd beantwoord door harde repressie van de Marokkaanse overheid. De geschiedenis van het Rif-gebergte, tumultueus en gewelddadig, schetst Sietske de Boer in het nieuwe boek ‘Het verdriet van de Rif’. Een voorpublicatie lees je hier.

Unesco roept al langer op dat ‘staten de vrije internationale beweging van artiesten moeten garanderen’, toch blijkt dat niet-Europese artiesten met moeite een visum krijgen. Niet het minst van België. ‘Cultuur is soms de laatste stem van wat je niet meer in de mainstream tegenkomt. Als dat ook dichtgesnoerd wordt, is de vrijheid zoek.’ ...

Verkiezingskoorts verhit de communautaire gemoederen. Dat is duidelijk in België, waar zowel N-VA als PS oorlogstaal hanteren, maar evengoed in Kenia. De etnische verdeel-en-heerspolitiek zorgt in Kenia al decennialang voor macht en politiek draagvlak. De gevolgen zijn verwoestend.

Als je bent wat je eet, wat ben je dan als je geregeld tomaten eet uit slavenarbeid? De tomatenplantages in Italië en Spanje buiten hun seizoensarbeiders bikkelhard uit. Ondertussen lijkt de EU weinig op te hebben met de mensen- en arbeidsrechten in de tomatenindustrie. Zelfs de consument speelt geen al te grote rol in de overwegingen van de&n ...

Wole Soyinka, of voluit Akinwande Oluwole Soyinka (82), won de meest prestigieuze literatuurprijs ooit, in 1986. Hij is ook en vooral bekend omwille van zijn politiek activisme, zijn pen die soms gedrenkt in vitriool, vooral een betere rechtvaardigere wereld wil uittekenen. Woensdag 21 september gaat hij uitgebreid in gesprek, in de Brusselse Bozar ...

Niet alleen Vlaanderen, Schotland en Catalonië hebben separatistische bewegingen en partijen. Ook Nigeria heeft zijn volksnationalisten die geloven dat ze beter af zouden zijn zonder de nationale moederstaat. Biafra heeft al eens een vernietigende afscheidingsoorlog gevoerd. Staat een herhaling van die geschiedenis voor de deur?

In april barstte er op verschillende plaatsen in Zuid-Afrika geweld los tegen migranten. Een van de grondoorzaken was de ongenadige strijd om de weinige economische kansen in de townships. Autochtone en allochtone handelaars uit Dobsonville (Soweto) en Alexandra willen daar wat aan doen.

Er woedt opnieuw een hevige taalstrijd in Zuid-Afrika. Het Afrikaans verdwijnt stilaan uit het openbare leven en wordt op de universiteiten steeds vaker vervangen door het Engels onder druk van de regering. Het leidt tot protest bij de Afrikaners, die nogmaals moeten strijden voor hun moedertaal.

Mensen zijn tot de grootste wreedheden in staat. Wie daar nog aan twijfelt, bladert maar eens door de catalogus van onmenselijkheid die samengesteld werd door het Zuid-Afrikaanse apartheidsregime. Uit dat land komt echter ook een volkomen tegenovergesteld geluid: de mens is tot verzoening in staat.