Is troost een te groot woord? Of zijn we bang van de pijn die we zullen voelen als we eraan denken? Misschien, betoogt MO*columnist Jan Mertens, kunnen we dit jaar het kersfeest aanvatten met een vragenrondje: ‘Wat zou jou kunnen troosten? Wie weet hoe mooi en helend dat gesprek zou kunnen zijn.’

Blijven we de urgentie van de klimaatcrisis minimaliseren? Of erop antwoorden met een cynisch ‘niet wij, niet hier, niet nu’? Die reacties geven in elk geval geen vertrouwen dat politici zullen doen wat nodig is, schrijft MO*columnist Jan Mertens. 'Een mens zou van minder hysterisch worden.'

MO*columnist van de maand Sacha Dierckx is kwaad. Niet (alleen) omdat hij geen ticket scoorde voor de passage van Bernie Sanders in Bozar volgende week. Hij is kwaad op het kapitalisme. En laat dat net helemaal oké zijn.

Zijn we soms bang van de stilte? vraagt MO*columnist Jan Mertens zich af. 'In tijden van een kantelend klimaat kan net een beetje stilte ons misschien wel helpen om in te zien hoe absurd het "normale" kan zijn.'

Tijdens de legendarische coronalente van 2020 herontdekte MO*columniste Virginie Platteau de weldaden van tuinieren. Het voelde aan als een welgekomen pauze, maar niet op de manier zoals eerste minister De Croo dat ziet.

De kritiek op een eenzijdige focus op individuele verantwoordelijkheid in de klimaatcrisis is terecht, en tegelijk mogelijk een beetje misleidend, schrijft MO*columnist Jan Mertens. ‘Laten we naar onszelf kijken als burgers, en niet als consumenten. Individuele stappen doen ertoe.’

Keek u of een van uw kinderen in de jaren '90 ieder weekend naar Beestenbos is boos? 'Wel, dat bos is nog steeds boos', schrijft MO*columnist Jurgen Masure. Een van zijn favoriete tekenfilmseries lijkt vandaag veel politieker getint dan hij als kind goed en wel besefte.

Velen doen hun best om hun ecologische voetafdruk te verkleinen en toch worden de zomers steeds warmer. Moeten we de teugels laten vieren? Zeker niet, zegt MO*columnist van de maand Jurgen Masure. Maar de focus op onze individuele inspanningen leidt ons af van de échte boosdoeners voor het klimaat.

Zou de minister-president aan zijn kransje CEO’s in Davos hebben uitgelegd dat een verlieslatende luchthaven voor deze regering meer doorweegt dan een mens die het financieel moeilijk heeft?, vraagt Tine Hens zich af. Of schaamt hij zich er toch een heel klein beetje voor?

Per dag sterven tweehonderd diersoorten uit. Op de de VN-biodiversiteitsconferentie die op 7 december in Montreal begint, zullen leiders zich over dit razendsnelle verlies aan soorten buigen. Maar zullen ze het aandurven tot in de kern van de crisis door te dringen?, vraagt Tine Hens zich af.

In de aanloop naar de COP27 in Egypte weerklonk de vraag of de top wel te verzoenen was met de precaire mensenrechtensituatie in het land. Die kans is er, meent MO*columnist Kiki Berkers, want mensenrechten zijn onlosmakelijk verbonden met de klimaatcrisis.

Pijn en verdriet voelen bij wat er om ons heen gebeurt is een teken van verbondenheid met de wereld om ons heen, schrijft MO*columniste Tine Hens. Het is makkelijk en verleidelijk die emoties weg te zetten als zwakte, maar om het eigen ongemak toe te geven, is moed nodig.