De panafrikanistische tandem Diomaye-Sonko heeft de presidentsverkiezing in Senegal gewonnen. Diomaye vierde zijn 44ste verjaardag met het presidentschap, een cadeau om u tegen te zeggen.

‘Sonko moy Doimaye, Diomaye moy Sonko’ wordt in Senegal luid gescandeerd, van Dakar tot Ziguinchor van Matam tot Bakel. De echo’s van oppositiekandidaat Ousmane Sonko overstijgen elk ander campagnegeluid van de andere 18 presidentskandidaten. Een impressie van MO*blogger Halewijn Timmerman.

Het gaat fout in de West-Afrikaanse Sahel, schrijft Mien De Graeve die tien jaar in Burkina Faso woonde. Het ene na het andere land wordt geconfronteerd met een militaire coup. Het anti-imperialistische discours tegen (hoofdzakelijk) Frankrijk is dankbaar, en ook heel terecht. Maar het is onzin om het ‘alleen maar’ over Frankrijk te hebben. ...

In Rwanda komen maandelijks duizenden mensen samen voor de ‘Umuganda’, de gemeenschapsdienst. Die heeft officieel tot doel om de sociale cohesie binnen gemeenschappen te versterken en breuklijnen te ontwarren. Maar er zijn ook kritische bedenkingen te maken, merkt wereldblogger Michiel Pauwels op.

Voor het eerst sinds Senegal in 1960 onafhankelijkheid verwierf, verloor de regeringspartij haar absolute meerderheid in de verkiezingen van 31 juli. Een ongezien scenario in de Senegalese democratische geschiedenis, noemt Wereldblogger Halewijn Timmerman het.

Met een paar vreedzame machtswissels en geen staatsgreep op de teller werpt Senegal zich op als moreel kompas op het Afrikaanse continent. Maar niets is definitief verworven, schrijft wereldblogger Halewijn Timmerman.

Volgehouden volksprotesten in Oost-Congo tegen de niet-aflatende onveiligheid brengen president Tshisekedi tot het uitroepen van de staat van beleg. Maar waar is het gezag van de staat als intussen 80 vierkante kilometer territorium straffeloos kan worden afgesnoept door buurland Oeganda?

Een hele week lang eisten Congolese jongeren het onmiddellijke vertrek van de VN-missie Monusco uit hun land. Zonder succes. Hun acties krijgen een vervolg, schrijft wereldblogger Ivan Godfroid.

Als we de gebeurtenissen in Congo tijdens de jaarwissel 2020-2021 als een voorafspiegeling mogen zien van wat het nieuwe jaar heeft te bieden, is er weinig reden tot optimisme, schrijft wereldblogger Ivan Godfroid.  

Waarom verlaten de terroristen in Oost-Congo de driehoek van de dood om nu de weg Beni-Kasindi onveilig te maken?

Het hele land vraagt zich af hoe onafhankelijk president Tshisekedi is van zijn voorganger Kabila. Brengt zijn toespraak tot de natie op de 60ste Onafhankelijkheidsdag daarover enige duidelijkheid?

In het geïsoleerde oosten van Congo ergert correspondent Ivan Godfroid zich blauw, samen met de lokale bevolking, aan het Congolese theater in Kinshasa, terwijl overal in het binnenland armoede en onveiligheid troef zijn.