Zanele Muholi documenteert al ruim 20 jaar het leven en lijden van zwarte lgbti+’ers in Zuid-Afrika. Met indringende zwart-witportretten wil de fotograaf deze vaak onzichtbare gemeenschap vastleggen voor het nageslacht. ‘Mijn beelden zijn mijn bijdrage om van de wereld een betere plek te maken.’

Nee, de Congolezen zijn de Belgische kolonisatie en de schade die ze berokkende nog lang niet vergeten. ‘Herstel gaat over méér dan geld.’ MO* sprak met kunstenares Lucie Kamuswekera, die met verfijnd borduurwerk vastlegt hoe zij de historie van haar land beleefde.

‘Als je een geheim wil bewaren, schrijf het op in een boek. Dat zal niemand ooit lezen’, zegt een Congolees spreekwoord. Een nieuw Afrikaans boekencafé in Antwerpen wil dat spreekwoordelijke boek van Afrikaanse literatuur, geschiedenis en kennis openslaan voor elke nieuwsgierige boekenwurm.

Wat begon als een schoolstraf, op het land gaan werken, werd voor Oegandees Edward Mukiibi zijn levensdoel. 'Duurzame, lokale landbouw is de basis voor geluk en de oplossing tegen honger, werkloosheid en het verlies van biodiversiteit', zegt de kersverse voorzitter van Slow Food International.

Over geen enkel continent bestaan zoveel vooroordelen als over Afrika, ziet journalist Dipo Faloyin, die opgroeide in Lagos, Nigeria. In zijn boek Afrika is geen land maakt hij korte metten met de hardnekkigste stereotypes. ‘Mensen praten over Afrika alsof het één land is.’

Wie buikdansen zegt, denkt spontaan aan oriëntaalse verleidingskunsten. Choreografe Sherin Hegazy put inspiratie uit de geschiedenis om de Egyptische volksdans opnieuw op de culturele kaart te zetten. Patricia Campailla zocht haar op in Caïro.

Hij is wel eens voor verrader uitgemaakt: de van oorsprong Jamaicaanse Wayne Modest is directeur van vier Nederlandse musea met een koloniale erfenis én roofkunst in de collectie. Die moet wat hem betreft zo snel mogelijk terug. ‘Er is veel ongeduld.’

Mogen westerlingen geen films over Afrika of vluchtelingen meer maken? Jawel, zegt directeur Orwa Nyrabia van het International Documentary Festival Amsterdam (IDFA). Maar waarom vinden Europeanen dat zij de westerse blik het beste kunnen bekritiseren? ‘Met macht moet je niet koketteren.’

Met zijn nieuwe roman “Dans le ventre du Congo” geeft Blaise Ndala de Congolezen die op Expo 58 in ons land werden tentoongesteld een stem. 'Dat een Congolese student vandaag nog aan de grens wordt tegengehouden, toont dat het zwarte lichaam nog altijd niet vrij is.'  

Hij kent het pessimisme van de rede, maar gelooft in het optimisme van de wil. Milo Rau is geen man die bij de pakken blijft zitten. Theaterdirecteur, cineast, essayist, onder al zijn hoedanigheden gaat een onvermoeibaar activist schuil die de controverse niet schuwt.  

Met "Stilte is mijn moedertaal" breekt Sulaiman Addonia onze verbeelding over het leven in vluchtelingenkampen open. Gie Goris trok met hem naar de donkere kamer waar hij zijn personages ontwikkelde. Een gesprek over stilte, seks en tradities. ‘Met elke nieuwe geliefde worden we opnieuw maagd.’

Hij ruilde drie jaar geleden Italië in voor Somalië, om het verscheurde geboorteland van zijn ouders te helpen heropbouwen. En de jonge architect Omar Degan heeft nog niets van zijn bevlogenheid verloren. ‘Afrika is geen architecturale speeltuin, we moeten de steden teruggeven aan de bewoners.’