Vanwaar de obsessie om zo ver mogelijk van huis een buitenlandse stage of vrijwilligerswerk te doen? MO*columniste Latifah Abdou stelt het nut daarvan in vraag. 'Als interculturele competenties verwerven het doel is, waarom worden die competenties bij studenten met een migratieachtergrond dan niet erkend?'

MO*columniste Bieke Purnelle las met stijgende verbazing de meest recente column van Geert Van Istendael. ‘De strijd voor gelijke rechten is nog niet gestreden’, reageert ze. ‘Integendeel. Vandaag worden verworven rechten opnieuw in vraag gesteld.’

Er is nog steeds nood aan een eerlijke geschiedenis van de kolonisatie. Dat illustreert een ludieke actie in Londen, van een man die claimde de rivier Theems te hebben “ontdekt”, schrijft MO*columniste Chika Unigwe. ‘Iets ontdekken dat al bestaat en er een andere naam op kleven is pure arrogantie.’

Er zit meer vrijheid en vooruitgang in het streven naar een 'genoeg voor iedereen' dan in het blind vasthangen aan een ‘steeds meer’, schrijft MO*columnist Jan Mertens. ‘In de trein zie je ook altijd van die mensen die vinden dat ook hun boekentas en voeten een zitplaats nodig hebben.’

De handdruk als begroeting werd op 18 maart geschrapt uit onze cultuur, schrijft Bert Gabriëls. Duizend jaar cultuur weg, op één dag tijd. Wie komt er met een nieuw verhaal, dat onze volksgeest de kans geeft om zijn diepe karakter erin te spiegelen? Wie voorziet onze Vlaamse cultuur opnieuw van adem en verhaal?

Poëzie is uit het leven gegrepen, schrijft Lisette Ma Neza. Een aanraking door middel van woorden, een vertaling van de dingen en poëzie is nodig om de wereld, maar vooral elkaar een beetje te begrijpen. Poëzie is voor iedereen.

Geert Van Istendael vernam vorige week dat de internationale editie van de New York Times geen ruimte meer zal geven aan spotprenten na hevig protest over een vermeende antisemitische cartoon. Tegelijkertijd was er in Brussel controverse in lgbtq-kringen over een muurschildering van de Duitse striptekenaar en homo Ralf König. Van Istendael vin ...

Ongeveer twee jaar geleden verscheen Sabrine Ingabire haar eerste stuk op MO*. Dit stuk heeft ze sindsdien niet meer herlezen. Omdat ze weleens ineenkrimpt van de dingen die ze vroeger zei, schreef of dacht.

Wat zou de betekenis kunnen zijn van moed? Weet je ooit of je het zult zijn op dat ene moment wanneer het ertoe doet? Iets over oefenen in moed en de rust van het falen.

Moederdag geeft de kans om op school stereotypen te doorbreken, vindt MO*columniste Anya Topolski. Want ‘een schoolomgeving die de uitsluitende normen uit de maatschappij reproduceert is veilig noch bevrijdend.’

Het nieuws van een grondwetswijziging met de opheffing van de presidentiële ambtstermijn in China heeft geleid tot een tsunami aan reacties van over heel de wereld. Soms negatief, soms positief. Moeten we bang zijn voor 

MO*columniste Bie Vancraeynest vraagt zich af wat we eigenlijk bereiken met het per se in stand willen houden van woorden die voor een deel van de bevolking als kwetsend of denigrerend worden beschouwd.