Een nieuwe oproep klinkt: 'Dekoloniseer de toekomst'. Of, met andere woorden: de ideologie en de praktijk van kolonisatie leveren nog steeds zo veel macht en rijkdom op voor een kleine elite, hoe ontsnappen we aan de verwoestende gevolgen daarvan?

Kolonialisme in digitale tijden vergt geen legers, wapens of schepen. Een technologiegigant die de digitale markten van het Globale Zuiden verovert volstaat, als regeringen en een internationale organisatie prioriteit geven aan bedrijfsbelangen bij het opstellen van de regels voor digitale handel.

Overheden werden voor het blok gezet door de coronacrisis: het roer zelf in handen nemen of chaos toelaten? Het dilemma vormt zowel een gevaar als een kans, want een wereldcrisis is een kans om het systeem te veranderen. Wat als we het pad van de welzijnseconomie gaan bewandelen?

Het Globale Noorden ontwikkelt het Globale Zuiden door hulp te geven. Het is een idee waar velen rotsvast van overtuigd zijn. Klopt niet, zegt economisch antropoloog Jason Hickel, het is net andersom. Een fragment uit “Van liefdadig naar rechtvaardig”, het nieuwe boek van Els Hertogen.

Een hele generatie leerde dankzij het verzet van de jaren 1960 en 1970 omzien naar het milieu en de ongelijkheid in de wereld. Ze schreef daarmee nieuwe grote verhalen, hoewel conservatieven die tijd dikwijls als ‘normloos’ aanmerken.

De vraag is niet wie de verkiezingen van 26 mei gewonnen heeft, maar welk beleid de uitdrukkelijke steun kreeg. En dan is het antwoord verrassend duidelijk: rechtvaardige transitie, met de nadruk op rechtvaardigheid. Maar weten we dan wat er moet gebeuren, en hoe?