Dit jaar komt Jemen vooral in het nieuws in verband met de Houthi-aanvallen op schepen in de Rode Zee. Maar het leven van de gewone Jemeniet en vooral een jonge oorlogsgeneratie blijft daarbij volledig onderbelicht, schrijft de Jemenitische journalist Monif Aldarwish.

Als we willen dat iedereen in onze Vlaamse samenleving vlot Nederlands spreekt, dan moeten we misschien beginnen met een gunstiger klimaat te creëren om de taal aan te leren, schrijft Merel Overloop in haar eerste blog op MO*.

MO*blogger Pablo Fernandez is vrijwilliger bij Vluchtelingenwerk Vlaanderen en ziet hoe het aantal mensen uit Oekraïne zonder Oekraïens paspoort de afgelopen weken toenam aan het Klein Kasteeltje in Brussel. Daarbij blijft één vraag hangen: waarom kan de opvang niet dezelfde zijn voor élke oorlogsvluchteling?

‘Ik hoor het u al denken: weer iemand die wil beslissen welke woorden wel of niet gebruikt mogen worden’, schrijft Ann Smedts in haar blog. Misschien moeten we onze goedbedoelde opmerkingen toch eens kritisch bekijken. En de inhoud van de discussie ook niet bedelven met discussies over woorden.

Verschillen maken ons rijker, zegt rechtenstudente en nieuwe MO*blogger Sehrish Raja. Maar voor wie opvallend anders is, is het niet altijd eenvoudig om zichzelf te herkennen in onze diverse maatschappij. ‘Ik wil niet naar die stem van herkenning zoeken, maar ze zelf voor anderen zijn.’

Theatermaker en -docente Noëmi Degrauwe maakt zich zorgen over de emotionele staat van kwetsbare kinderen in deze periode van lockdown. Zeker voor jongeren die in normale omstandigheden al niet echt functioneren, is deze periode een levende hel.

De kringwinkel waar Rino Feys werkt, is intussen al een week dicht. Maar op de laatste dag besefte hij: nieuwkomer of niet, vandaag zitten we allemaal in hetzelfde schuitje. We kunnen allemaal niet op bezoek bij familie, maken ons zorgen over geliefden en slijten onze dagen in afzondering.

Blogster Lies Gallez tekende het verhaal van Ashia op. Zestien was ze, toen ze naar België kwam. Hoopvol, om herenigd te worden met haar moeder en hier naar school te kunnen gaan. Maar die hoop maakte snel plaats voor onzekerheid, toen bleek dat van moederliefde weinig sprake was.

Veel gekker moet het niet worden: de verontwaardiging bij de kijkers van Familie was groot toen in de populaire soap een (fictief) kind stierf in een auto-ongeval. Maar wanneer we beelden zien van kinderen en baby’s die in onmenselijke omstandigheden in opvangkampen wonen, of die omkomen van honger, dorst en ontbering, beelden van échte k ...

Ik ontmoet Amir* op de speelplaats, waar hij met gebogen hoofd tegen een muur leunt. Ik zeg zijn naam. Hij reageert niet. Ik weet niet of ik het juist uitspreek. En ik besef dat dit eigenlijk het begin van alles is: ik weet zo weinig over hem.

Een ode aan de vrouw. Een ode aan u, mijn moeder, mijn echtgenote, mijn zuster, zowel familiaal als in geloof. Een ode aan uw bestaan, aan uw verleden en aan uw toekomst.

Een Nobelprijs voor de Vrede winnen is een verdomd fantastische verdienste, waar ook een enorme verantwoordelijkheid aan hangt. De prijs viel in diens lange geschiedenis een groot aantal wereldverbeteraars ten beurt, sommigen terecht, anderen dan weer helemaal niet. Maar hoe moet je reageren als een Nobelprijswinnaar na zijn opname in die selecte l ...