Het nichtje van mijn vriendin en haar vriend hebben in mei een ernstig auto-ongeval gehad. In zeven haasten haalden we die van een lokale verpleegpost op in een afgelegen dorpje om hen naar een echt hospitaal in Isfahan te brengen. Met eigen ogen zag ik hoe een spoedafdeling van een ziekenhuis in een Iraanse grootstad werkte.&nb ...

'Het probleem in Turkije is dat we niet internationaal genoeg denken. Iedereen is nationalist of islamist, maar eigenlijk zijn we allemaal gewoon aardlingen. Jij bent ook een aardling.” Aldus een kalende man met witte baard en buikje die zichzelf als ‘communist, meer bepaald leninist’ aan me voorstelt.

Het is een vreemd gevoel, het leven in een ander land, zeker op een dag zoals deze. Je wil je ervaringen zo veel mogelijk delen met het thuisfront, maar je wil hen ook niet overladen met informatie. 

De kwestie Kasjmir is in India altijd al hypergevoelig geweest, maar onder de hindoenationalistische premier Modi lijken dissidente opinies hierover een misdaad te worden. Hoe lang blijft India nog de “grootste democratie ter wereld”?

De verwelkoming in Iran was fenomenaal, de eerste vier dagen mochten we niets betalen, op het gênante af. Ik moest dreigen dat, indien men ons op nog iets zou trakteren, men mijn land, mijn cultuur en mijn ganse familie zou beledigen. Pas dan mocht ik een watertje betalen.

​Ze komen vooral uit Bangladesh. Maar ook uit Myanmar, Nepal en soms zelfs India. De arbeiders die de 3D-jobs uit moeten voeren in Maleisië.

De koude komt me tegemoet wanneer ik in Kunming, Zuid-China, van het vliegtuig stap. De ijzig propere en hallucinant efficiënte luchthaven heet je niet bepaald van harte welkom, noch glimlachen de douaniers aan de paspoortcontrole uitnodigend. Opnieuw moet ik verantwoorden waarom ik een visum voor Nepal in mijn paspoort heb. China en Nepa ...

Kazachstan is een land met een complexe interne structuur en een turbulente geschiedenis. De brutale repressie van dissidente stemmen is een van vele voorbeelden van het autoritaire karakter van het Kazakse staatsapparaat, en meteen ook de focus van mijn eerste blogbericht. Ik verblijf dan wel niet in Kazachstan, maar na mijn ontmoeting met een Kaz ...

Tijdens terreuralarm vier regelde ik in hartje Anderlecht mijn administratieve bekering tot de islam en mijn islamitische trouw. Dat ging alleszins makkelijker dan het verkrijgen van mijn Iraans visum.

Ik ga in Iran blijkbaar aan de slag als tapijtenverkoper. Mijn schoonfamilie heeft dat ondertussen al geregeld. Ik ken niets van Perzische tapijten, maar ben een pientere leerling. Het kan snel gaan in de carrière van een mens.

K. is een student met een Thaise moeder en een Duitse vader. Hij heeft nooit in Duitsland gewoond en eigenlijk ook nooit echt in Thailand, want hij heeft quasi zijn hele schoolcarrière in internationale scholen doorgebracht, op internaat. Zoals K. zijn er velen. Zij zijn de toekomst. Hoe kan het internationale onderwijs deze transnationale studente ...

Om in orde te zijn met Iraanse gebruiken, trouw ik best met mijn vriendin. En word ik ook moslim. Dat lukt allemaal, in één administratieve handeling. Simpel.