MO*columniste van deze maand Fei Lauw breekt een lans voor meer contact tussen culturen op school. ‘Hoe leuk zou het zijn dat kinderen een authentiek Chinees wijsje leren in plaats van de raciaal stereotyperende sjing-sjang-sjongoorwurm?’

Dankzij haar Nederlandse afkomst geniet MO*columniste en freelance journaliste Faïrouz ben Salah een betere sociale status in Tunesië. Ze wijt het aan een Tunesisch minderwaardigheidscomplex ten opzichte van alles wat westers is. ‘We moeten minder en mogen meer dan Tunesiërs.’

Nationalisme en vreemdelingenhaat vergiftigen andermaal onze samenleving, merkt MO*columnist Walter Zinzen. De geschiedenis herhaalt zich nooit op dezelfde wijze, zo wil het cliché. Maar ze herhaalt zich wel degelijk.

Taal is nooit neutraal. Het is duidelijk dat er een rechtstreeks verband is tussen woorden en daden en tussen verkiezingstaal en beleid, schrijft MO*columniste Bieke Purnelle. Kijk maar naar bijvoorbeeld Viktor Orbán. Die deed precies wat hij de Hongaren beloofde.  

Latifah Abdou is doodeerlijk in haar nieuwe column over haar zwart-zijn: ze twijfelde om over dit thema te schrijven. ‘Schrijven over raciale identiteit vergt een bepaalde kwetsbaarheid.’ Ze doet het toch, omdat ze merkt dat veel andere mensen uit de diaspora worstelen met dezelfde vragen.

Waarom kiezen de ouders van MO*columniste Latifah Abdou steevast voor Driehoek, in plaats van Drijhoek als ze het hebben over de Kempische wijk uit hun buurt? ‘Wij konden het ons niet veroorloven om dialect te spreken. Het moest ten allen tijde Algemeen Nederlands zijn.’

Diversiteit en inclusie worden te vaak verkeerd geïnterpreteerd, zegt MO*columniste Latifah Abdou. ‘Een goed beleid is geen kwestie van met z’n allen samen rond een kampvuur te gaan zitten. Het is een kwestie van de norm in vraag te stellen.’

Taal evolueert en dat is een doodnormale zaak, stelt MO*columnist Walter Zinzen. Maar er valt hem ook iets op: ‘Terwijl het taboe over schuttingswoorden is verdwenen, vindt een taalevolutie plaats naar meer zachtheid en respect. De tegenstelling kan niet groter zijn.’

Er was meer verontwaardiging over veggie eetkramen tijdens de Gentse Feesten dan over de dood van Hakim, betreurt MO*columniste Tuly Salumu nu de Feesten weer achter de rug zijn. ‘Zou het ons dieper raken als een jong, wit tienermeisje in het water was gegooid?’

Van ‘lekker Afrikaans poepke’ tot ‘dikke, vette negerin’. Als leerkracht met een migratieachtergrond heeft Tuly Salumu al aardig wat naar het hoofd geslingerd gekregen. ‘Gaat het om flauwe humor, kattenkwaad, of …? Daar laat ik u na het lezen zelf over oordelen.’

‘Onze namen zijn een deel van onze identiteit,’ schrijft MO* columnist Tuly Salumu. In haar kindertijd worstelde ze met haar Congolese naam. ‘Ik nam me toen voor dat ik mijn kinderen nooit zou opzadelen met de last van een vreemde naam.’ En toch heeft ze beslist terug te komen op die keuze.

Een woord dat alles kan betekenen, betekent uiteindelijk niets meer, besluit MO*columniste Bieke Purnelle als ze naar het hele wokedebat kijkt. ‘Meer dan driekwart van de discussies gaan al lang niet meer over de essentie van woke, sociale rechtvaardigheid, maar over een fictief gevaar.’