Er zijn nauwelijks landen die dit jaar hun klimaatambities hebben opgedreven, zoals ze nochtans beloofd hadden op de klimaattop in Glasgow vorig jaar. De oorlog in Oekraïne leidt zelfs tot een terugkeer naar fossiele brandstoffen.

Na het geweld in Irak volgt de politieke status quo. Maar sjiieten zijn er nog steeds boos dat hun leiders beter voor zichzelf zorgen dan voor hen. Politiek analist Sajad Jiyad ziet geen oplossingen op lange termijn. Toch niet met een politiek systeem waarin alle partijen samen de koek onder elkaar verdelen.

Libanon gaat de komende maanden tienduizenden Syrische vluchtelingen uitwijzen. Onverantwoord, zeggen de VN en mensenrechtenorganisaties, wegens de belabberde veiligheids- en humanitaire situatie in Syrië.

In het globale Zuiden is de toon over de Russische invasie van Oekraïne heel anders dan in het Westen. Experts zien een nieuwe beweging van landen die zich niet gebonden voelen aan de grote machtsblokken en onpartijdig blijven. 

Je schendingen van de mensenrechten doen vergeten? Dat kan simpelweg met de duur betaalde uitlaat van een formule 1-wagen. De kleine Golfstaat Bahrein, die verre van uitblinkt in het respecteren van mensenrechten, weet er alles van.

In het rapport dat gisteren verscheen, stelt het VN-klimaatpanel dat de wereld afstevent op een opwarming van meer dan 1,5 graad en het huidige klimaatbeleid tekortschiet om daaronder te blijven. Maar het rapport bevat nog enkele andere belangrijke boodschappen: een overzicht.

Het Catalaans parlement erkende eind oktober symbolisch de Koerdische federatie in Noordoost-Syrië. Het is een traditie dat partijen die strijden voor zelfbestuur elkaar steunen over de grenzen heen. Maar niet alle partijen zetten solidaire woorden ook om in solidaire daden.

De migranten aan de Pools-Belarussische grens, of zij die het Kanaal proberen over te steken: velen onder hen zijn Iraakse Koerden. Hun thuisregio is niet meer dezelfde als tien jaar geleden, en hen rest de keuze: verzet of vertrek. 'We willen niet meer in armoede leven in een instabiel land.’

In Israël zorgt een zaak van 61 Ethiopische Joden voor ophef. Ze wilden migreren naar het beloofde land, maar zouden daar uiteindelijk toch niet voor in aanmerking komen. Mogen ze blijven? En is dat dan om humanitaire redenen, of om het aantal Joden in de Israëlische bevolking te vergroten? 

De terugkeer van de staat zal in Libanon nog even op zich doen wachten. De 15 jaar durende burgeroorlog verzwakte de overheid, waarop die volledig leeggezogen werd door de politieke en financiële elite. Wat rest is een geraamte, een staat in naam, die zijn burgers amper elektriciteit kan bieden.

De zoektocht van de Taliban naar internationale legitimiteit zal waarschijnlijk ook het belangrijkste overlegorgaan van de Verenigde Naties aandoen. Wordt Afghanistan opnieuw een pariastaat zoals in de jaren ’90, of zijn de kaarten anders geschud?

De VN stelden deze week hun nieuwe Jaarrapport over Kinderen en Gewapende Conflicten voor, maar organisaties voor mensenrechten reageren teleurgesteld. ‘Kinderen worden misbruikt in oorlogssituaties, maar de daders gaan vrijuit.’