Er zit meer vrijheid en vooruitgang in het streven naar een 'genoeg voor iedereen' dan in het blind vasthangen aan een ‘steeds meer’, schrijft MO*columnist Jan Mertens. ‘In de trein zie je ook altijd van die mensen die vinden dat ook hun boekentas en voeten een zitplaats nodig hebben.’

‘Van waar ben je?’ Het is een vraag die MO*columnist Sahadi Daria elke dag te horen krijgt. Het antwoord is complexer dan hij kwijt kan in een doorsnee gesprek. ‘Ik ben afkomstig van Afghanistan, ja. En ik ben ook niet helemaal Belg. Ik ben van veel plaatsen.’

De wederopstanding van China en de viering van het honderdjarige bestaan van de Chinese Communistische Partij is weinigen ontgaan, schrijft MO*columniste Ching Lin Pang. Maar op sociale media werd haar aandacht eerder getrokken door een post over de 70ste verjaardag van de fotografe Wang Miao.

Een Chinees bedrijf met de bedrieglijke naam “Kleine Rijstkorrel”, Xiaomi, is uitgegroeid tot een grote speler in de gsm-wereld. Ccolumniste Ching Lin Pang laat ons kennismaken met een nieuwkomer in de strijd der technologische titanen. ‘Kwaliteit en design aan bodemprijzen, dat is de filosofie. ‘

'Ik moet erop anticiperen dat mijn gedrag vatbaar is voor een verkeerde interpretatie', bedenkt MO*columniste Naima Charkaoui zich. 'Want een uitschuiver straalt af op alle mensen met een migratieachtergrond.' Of hoe elke dag een kwestie is van voorkomen dat je mogelijke vooroordelen bevestigt.

K-pop en Japanse boybands zijn in China een groot succes, tot ergernis van de overheid. “Verse vleesjes” verstoren immers de nationale beeldvorming van een vitaal en krachtig China als opkomende supermacht. Zal het beleid voor vermannelijking succes boeken?, vraagt columniste Ching Lin Pang zich af.

Kersvers MO*columnist Begijn Le Bleu maakt zich zorgen over de Belgische holle wegen. Niet alleen omwille van hun cultuurhistorische of esthetische karakter, maar vooral om hun waarde als biodiverse habitat. Kan België zich de verharding van deze wegen wel permitteren?

Kimchi is voor Chinezen en Koreanen wat een pak frieten is voor de Belg. Maar terwijl wij er niet echt om malen dat ons nationaal erfgoed elders “French fries” wordt genoemd, zorgt de Aziatische gepekelde lekkernij voor een heuse diplomatieke rel tussen China en Zuid-Korea.

​Terwijl Lisette Ma Neza de coronalockdowns overleeft door op de bank afleveringen van "The Crown" te bingewatchen en ondertussen haar huidhonger wat zit weg te 'quarantinderen', staan de zorgmedewerkers aan het front van de crisis te zwoegen en te ploeteren tussen leven en dood.

De handdruk als begroeting werd op 18 maart geschrapt uit onze cultuur, schrijft Bert Gabriëls. Duizend jaar cultuur weg, op één dag tijd. Wie komt er met een nieuw verhaal, dat onze volksgeest de kans geeft om zijn diepe karakter erin te spiegelen? Wie voorziet onze Vlaamse cultuur opnieuw van adem en verhaal?

Het overlijden van curator Frie Leysen was geen nieuwsitem in het VRT-journaal waard. Dat vindt Geert Van Istendael geheel onterecht. ‘Frie Leysen sloopte niet alleen grenspalen tussen onze twee talen. Haar nieuwsgierigheid was grenzeloos, letterlijk, wereldwijd.’

Poëzie is uit het leven gegrepen, schrijft Lisette Ma Neza. Een aanraking door middel van woorden, een vertaling van de dingen en poëzie is nodig om de wereld, maar vooral elkaar een beetje te begrijpen. Poëzie is voor iedereen.