Vier dagen nu al. Nog maar. En wow. Wat een overload aan indrukken. Blacks, whites, coloureds, Indians; allemaal zijn ze thuis in de democratie die Zuid-Afrika sinds Madiba is. En dat is prachtig. Maar het voelt vreemd ook.

Al enkele maanden heerst er een protestsfeer in Zuid-Afrikaanse universiteiten. MO*wereldblogger Martina Vitackova brengt verslag uit.

De angstcultuur versus de werkelijkheid blijft moeilijk. Het zit er ziekelijk ingebakken, maar er is ook wel wat van aan. Onder een zomerse soundtrack van haaienalarm, blushelikopters en een gekmakende wind probeer ik het toch even; die paranoiamachine aan, luider, luider en dan dimmen. Dat lukt ook, dat moet...

Toen ik MC contacteerde om samen met hem een voormiddag door te brengen in Langa, het oudste township van Kaapstad, antwoordde hij: ‘Het is kerstdag, dus trek je dansschoenen aan zodat je samen met ons kan vieren in onze kerk!’ En zo geschiedde. Dit is het relaas van een bezoek aan Langa en wat dat teweegbracht, het relaas van MC en zij ...

Hoe één racistische Facebookpost zorgt voor een storm op het internet in Zuid-Afrika.

Afrika zit in de lift, en dat is te danken aan haar jeugd. Jonge zielen van over het hele continent tonen ondernemerschap, innovatie en zijn zichtbaar positief over de toekomst. Ook in Zuid-Afrika voelen jongeren een nieuwe wind waaien. Ze zijn op de hoogte van current events, zijn politiek geëngageerd en hebben het gevoel een rol te kunnen spelen ...

Over een verwarrende decembermaand door de wissel der tradities en seizoenen.

Over het wennen aan de schoonheid en de ongelijkheid in het diepe zuiden, en de recente rellen in het paradijs van Zuid-Afrika.

Beiroet, Parijs, Molenbeek en Grahamstown. Vier plaatsen die ik in gedachten had deze morgen in de verschroeiende Zuid-Afrikaanse zon. Want hoever ze ook van elkaar liggen, in alle vier bracht ik tijd door en in mijn kronkelende grijze massa waren ze deze morgen verbonden. Ik maak me zorgen om alle vier.

De universiteitspoorten zijn gesloten. Een eenzame student probeert vergeefs om nog iets te eten te vinden in één van de vele winkels op campus. Alles is dicht: deuren, ramen, poorten, ogen en oren. Het geluid van de studentenprotesten zindert nog na op deze godverlaten plek. 

In Zuid-Afrika loop je tegen muren aan. Letterlijk en figuurlijk. Of het nu mooie of minder mooie dingen zijn waar je tegen aanloopt, telkens opnieuw hetzelfde antwoord: ‘Welcome to South Africa!’

Terwijl men in België van het terrasjesweer geniet bibbert Zuid-Afrika onder de winterse kou. Afhankelijk van hun ras- en klasachtergrond kiezen mensen verschillende strategieën om de koude maanden te overleven.