MO*columnist Walter Zinzen begrijpt de drang van een deel van de Europese bevolking om de wapens op te nemen ‘ter verdediging van Oekraïne’ niet. Voor hem is de sanctiepolitiek tegen Poetin de enige juiste. Gelukkig ‘beseft de NAVO dat deelname aan deze oorlog de kortste weg naar een wereldoorlog is’.

MO*columnist Walter Zinzen stelt vast dat ook groot nieuws soms ongemerkt voorbij gaat. Dat de ondernemers nu ook zogenaamde “illegalen” op hun werkvloer willen toelaten, is nochtans weinig minder dan spectaculair. ‘Het idee zal ongetwijfeld verdwijnen in de vergeetput van niet uitgevoerde goede voornemens.’

‘Zie racisme als een wiskundige vergelijking: R(acisme) = D(iscriminatie) + M(acht)’, schrijft auteur en MO*columniste Chika Unigwe. En daarom is omgekeerd racisme voor haar ‘een onzinnig idee’. ‘Die mythe houdt stand omdat sommige mensen de band tussen racisme en macht negeren.’

In 2021 ging de Nobelprijs voor literatuur naar de Tanzaniaanse schrijver Abdulrazak Gurnah en schrijfster Chika Unigwe is blij dat Afrikaanse schrijfkunst steeds meer in de schijnwerpers staat. Afrikaanse literatuur heeft de Nobelprijs niet nodig om gevalideerd te worden, maar het is goed om te zien dat werken van het continent erkend worden ...

Selectieve blindheid, je vindt ze altijd bij dezelfde types, schrijft MO*columnist Walter Zinzen. ‘Niet alleen zijn ze voor grenzen als forten, niet alleen zijn ze fanatieke liefhebbers van kernenergie, ze zijn ook tegen het cordon sanitaire.’

Na de kerstvakantie is het zover, de peuter van MO*columniste Kelia Kaniki Masengo wordt kleuter en zal naar school beginnen gaan. Een jaar geleden nam ze zich als moeder voor om die school eigenhandig antiracistisch te maken. Maar dat blijkt meer voeten in de aarde te hebben dan gedacht.

MO*columniste Kelia Kaniki Masengo maakt haar persoonlijke balans op van een jaar in de frontlinie van het inclusiewerk, en die is niet onverdeeld positief.  ‘Ik word me steeds meer bewust van systemisch onrecht en onrechtvaardigheid, en dat doet me geen deugd.’

Nog niet zo lang geleden zei MO*columniste van de maand Kelia Kaniki Masengo voor de eerste keer ‘nee’ tegen iemand die ongevraagd haar afro had aangeraakt. Zulke haaraanvallen maken zwarte mensen wel vaker mee. ‘De onmacht, frustraties, het vieze gevoel achteraf: het komt telkens weer naar boven.’

MO*columniste Kelia Kaniki Masengo beschouwde zichzelf als iemand die opkomt tegen onrecht. ‘Maar ik had geen flauw benul van de strijd die mensen met een handicap dagelijks leveren.’ Daarom werd ze bondgenoot in de strijd tegen validisme, de discriminatie van mensen met een handicap.

MO*columniste Kelia Kaniki Masengo worstelde zich jarenlang zo goed mogelijk door de sinterklaasperiode. Ze hield zich buiten het zwartepietendebat, tot ze moeder werd. ‘Want voor mijn peuter ben ik een superheld, en superhelden zorgen voor een betere wereld.’

Systemisch en institutioneel racisme is in de Verenigde Staten niet beperkt tot de zwarte gemeenschap, weet MO*columniste Ching Lin Pang. Ook de tienduizenden Chinezen die vanaf de 19de eeuw naar de VS migreerden werden (en worden) dagelijks geconfronteerd met vreemdelingenhaat en discriminatie.

Diversiteit een uitdaging noemen, toont aan hoezeer er nog altijd met een witte bril naar het onderwerp wordt gekeken, schrijft columniste Naima Charkaoui. ‘Mensen met een diverse achtergrond benoemen zelden hun achtergrond als probleem, wel de muren waarop ze botsen in de samenleving.’