De verleiding is groot om bij al het beangstigende nieuws over het klimaat het hoofd te laten hangen en te prevelen ‘We’re doomed. Het is te laat’, schrijft Tine Hens in haar column. Maar als het gaat over klimaat bestaat te laat niet. Te traag, ja, te aarzelend, absoluut. Maar te laat? Nee.

Het gebrek aan kennis van de Europese president over de oplossingen die nu al bestaan om de klimaatcrisis te bestrijden is schrijnend, vindt Tine Hens. ‘Wie in de 21ste eeuw beleid wil voeren, vaart blind zonder inzicht in wat er met de levende wereld om hem heen gebeurt.’

MO*columnist Walter Zinzen is van mening dat we de afgelopen tijd verwend werden door onze politici. ‘Ze hielden niet op met ons te vermaken en met door de coronacrisis, de overstromingsramp en een hongerstaking heen te huppelen alsof het alle dagen feest was.’

Solidariteit lijkt springlevend en eenvoudig, vlak na het noodweer in de Ardennen en de Maasvlakte. Iedereen denkt te begrijpen wat het betekent, schrijft Bieke Purnelle in haar column. Maar wie is solidair met wie, en wanneer dan precies? 

Wie dacht dat de klimaatcrisis ver weg was, is eraan voor de moeite. Wat daar leek, is misschien wel altijd hier geweest, in onze keuzes, schrijft columnist Jan Mertens. ‘Het wassende water nodigt ons uit om een goede voorouder te worden.’

Columnist Jan Mertens hoopt dat de "heropening" van de maatschappij na corona geen stap terug wordt naar een model van vooruitgang dat ons al in te veel problemen bracht. 'Blind voorthollen zal alleen de ongelijkheid verder vergroten.'

Wie zal er naar Mars gaan? Wie zal daar de zuurstof kunnen betalen? Zij die op aarde ecologisch het gulzigst waren, schrijft MO*columnist Jan Mertens. Als we het recht om te ademen eerlijk willen verdelen over iedereen, hebben we meer behoefte aan een aards heroïsme dan aan cynische Marsfantasieën.

Kun je nog vertrouwen op de ritmes van de tijd?, vraagt columnist Jan Mertens zich af. We verlangen naar een lineair tijdsverloop van het vooruitgangsdenken, en dat heeft de cyclische tijd van de natuur uit balans gebracht. ‘De klimaatverandering zal ons tijdsbesef fundamenteel onderuithalen.’

Corona heeft ons, West-Europeanen, verlost van 'onze laatste restjes voos superioriteitsdenken', schrijft MO*columnist Geert Van Istendael. Maar niet van onze obsessie met totale controle. 'Ons soort samenlevingen is verslaafd aan controle. Alleen: de boel raakt niet onder controle.'

Het planten van bomen scoort bijzonder hoog, leidt journaliste Tine Hens af uit wat politici tegenwoordig graag tonen op sociale media. Net zoals de politieke recuperatie ervan, stelt Tine Hens vast. ‘Mochten we aan hetzelfde tempo bomen planten als we beton gieten, dan had minister Demir haar bomenquota nu al gehaald’.

Begijn Le Bleu begrijpt niet waarom de landbouwlobby een bom legde onder de Europese Green Deal. Zeker nu duurzaamheid zo belangrijk is geworden. De wetenschap is er nochtans al lang uit: intensieve landbouw loopt steeds meer tegen zijn eigen grenzen aan.

MO*columnist Jan Mertens is verbaasd dat de Vlaamse overheid solidariteit als een straf lijkt te beschouwen. De redenering is blijkbaar dat wie sterk is dat enkel aan het eigen harde werken te danken heeft, en dat wie “zwak” is dat alleen aan zichzelf te wijten heeft.