Het Brussels Platform Armoede vraagt structurele oplossingen voor de problemen die de coronacrisis blootlegde. Want steun voor mensen in armoede bleef uit, en dat is geen nieuw fenomeen. 'We hebben nu allemaal een glimp opgevangen van wat het betekent om in sociaal isolement te leven. Laat ons dan solidair zijn met mensen in armoede.'

Er is dezer dagen veel te doen over de wereld na corona. Gaan we terug naar het geraas van ervoor ? Heeft de lockdown ons eigenlijk iets geleerd? Volgens Charles Leclef, ondernemer en bezieler van de beweging van het “fairisme”, mogen we niet terugkeren naar business as usual en moet het welzijn van de bevolking op de eerste plaats komen. ...

Volgens Francine Mestrum zijn de sdg’s “duurzaam”, in die zin dat armoedebestrijding al zéér lang het ontwikkelingsverhaal beheerst. Maar dat is net het probleem: de oude ontwikkelingsagenda van radicale hervormingen is verwaterd. Post-ontwikkeling biedt volgens Mestrum geen alternatief. Ze pleit net voor méér ontwikkeling en ...

In tegenstelling tot wat Jan Orbie stelt in de eerste bijdrage tot deze blog reeks, ziet Marc Maes wel degelijk een belangrijke rol voor handel in de Agenda 2030. Maar hij toont stelselmatig aan dat implementatie uitblijft. Ook de handelspolitiek van de Europese Unie schiet schromelijk tekort in het ondersteunen van de sdg’s.

Hoe de coronacrisis aangepakt wordt, bepaalt hoe de wereld er in de toekomst uitziet. Maar de eerste economische steun- en herstelmaatregelen tonen dat overheden en centrale banken weinig leerden uit de crisis van 2008. De opdracht is: de economische heropleving sociaal rechtvaardig maken én de grenzen van de planeet respecteren.

Laat ons in deze coronacrisis de kwetsbare groepen niet vergeten, schrijft Annelies Van Erp van de medische ngo Memisa. Mensen die geen thuis hebben, die nauwelijks over een netwerk beschikken of die in slechte gezondheid verkeren, moeten absoluut onze aandacht krijgen. Anders dreigen zij nóg kwetsbaarder uit deze crisis te komen.

‘Voor Europa is er meer budget voor het beschermen van de grenzen dan voor het beschermen van mensen in nood’, vindt Marcel De Prins van de Onthaalgroep Vluchtelingen Herent.

De regering mag zich dan wel niet van haar meest sociale kant tonen, de bevolking doet dat steeds vaker wel. Almaar meer mensen doen vrijwilligerswerk. Ze brengen mensen samen, voeden de solidariteit. Ondertussen gaat de politiek een andere richting uit.

Wat is de kleur van armoede? En moeten we daar rekening mee houden? Doctor in de politieke en sociale wetenschappen Meryem Kanmaz vindt van wel: ‘Armoede heeft de kleur van uitbuiting, discriminatie en racisme. We moeten een kat een kat noemen en deze mechanismen benoemen, omdat mensen er zelf onder lijden.’

België heet een land te zijn waarin de ongelijkheid nog wel meevalt. En dat klopt ook wel, zeker met een internationale bril op en gemeten met de juiste coëfficiënten. Zonder onze sociale zekerheid zouden de armoedecijfers vele malen hoger liggen. Maar misschien maakt dat ons blind voor de ongelijkheid die er wel is en die schrijnend is.

Abbie Boutkabout vertelt het verhaal van een 17-jarig meisje dat opgroeit in armoede. 'Hoe groter ongelijkheid wordt, hoe moeilijker het is om ons in te beelden hoe het voor de ander is. Daarom wil ik jullie een verhaal vertellen.'

‘Er is geen geld’, is een leugen die Bleri Lleshi lange tijd voor waar aannam. Tot er in 2008 geen geld bleek te zijn voor investeringen in onderwijs, maar wel om banken te redden. ‘We mogen ons niets meer laten wijsmaken. Mensen liggen wakker van de 29,6 euro per maand die asielzoekers krijgen, niet van de miljarden euro’s belastinggeld& ...