Waar houdt het op? Literatuur bedoel ik. Voor sommigen stopt het met Shakespeare en nog wat grote namen. De rest is lectuur, geen literatuur. Andere mensen nemen ook mindere goden op in hun literaire pantheon. In de klassieke Westerse literatuurtraditie is er echter wel een belangrijke constante: het gaat over geschreven teksten.

Op 5 augustus overleed Kinshasa's stadsportretteur Kiripi Katembo op zesendertigjarige leeftijd aan de gevolgen van een cerebrale malaria. Dichter Alexandre Popowycz schreef 'De droom waarin de wind niet waaide' als in memoriam.

Nadat twee vliegtuigen zich op 11 september 2001 door de Twin Towers boorden, ging er zo’n schokgolf door de wereld dat ze nu nog voelbaar is. De gevolgen waren enorm: de oorlog tegen het terrorisme begon, verdachten werden afgevoerd naar het gevangeniskamp in Guantanamo  Bay en de jacht op Osama bin Laden, El Qaeda en de Taliban werd ge ...

In Brussel staat het ruiterstandbeeld van Leopold II al bijna negentig jaar onbewogen op het Troonplein. Alsof z’n paard koppig dienst weigert. In Kinshasa daarentegen verkent Leopold de stad, z’n paard geleid door een grillige geschiedenis. 

Een leesgroep doet mij denken aan keuvelende mensen, kopjes thee, en het gegons van namen van literaire klassiekers door een huiskamer. Warm, gemoedelijk en – eerlijk gezegd – niet direct spannend. Voor Angola klopt dit beeld helemaal niet. Daar staat een leesgroep namelijk middenin de rauwe politieke werkelijkheid.

Vorige week ontmoette ik Ghetto Grade en Ras Magere, de twee kernleden van Warriors from the East. We spendeerden de dag hoog in de wolken in hun afgezonderde studio. Het isolement helpt bij meditatie en inspiratie. We praatten over de band, de muziekindustrie, Rastafari, het vervlogen socialisme en meer.

Ombetja Yehinga, het laat niet alleen Belgen, maar ook veel Namibiërs in het ongewisse. De naam van de Ombetja Yehinga Organisation Trust, of kortweg OYO, betekent ‘rood lint’ in het Otjiherero, één van de vele talen in Namibië. Dat teken staat dan weer symbool voor solidariteit met mensen met hiv en aids.

Verspreid in de straten van België, op haar pleinen en in haar parken staat een stilzwijgend leger dat nooit aanvalt. Af en toe wordt het belaagd met verf, met zagen, met graffiti of met woorden. Maar wijken wil het vooralsnog niet.

'Jij durft', kreeg ik vaak te horen als ik zei dat ik naar Benin ging en had uitgelegd waar dat land lag. Soms gevolgd door de vraag 'Krijg je daar wel goed te eten?' of de opmerking 'Je zult daar wel afvallen'. 

Zuid-Afrika, ge trekt en ge duwt. Ge droomt en ge faalt, en ge droomt opnieuw. Ge vergeeft en ge neemt wraak. De ene dag denk ik U te kennen. De volgende dag doet ge ’t weer; mij verrassen. Zuid-Afrika, met al uw dromen en al uw falen, met al uw bergen en al uw dalen, met al uw oceaan, uw water, uw verdriet, met al uw lelijkheid en al uw scho ...

Ik moet toegeven dat ik er al beter heb uitgezien. Dit is niet meteen een intrede van groot succes. Na dertien uur vliegen, met mijn snikkende hoofd naar ’t raampje gekeerd, kan ik eindelijk langs de paspoortcontrole in de luchthaven van Kaapstad. 'Hey, angel. Oh, a litte girl from Europe”.  Merci. Dat is de goeie beschrijving. Dat ...

Het logo van Burkinacultures © Burkinacultures Het kwam als een verrassing, de aandacht vorige zaterdag op de voorstelling van het online cultuurplatform Burkinacultures.  Op een paar dagen van de eerste verjaardag van Le Foyer ben ik nog altijd een beetje verbaasd over de vlucht die mijn droom heeft ...