Na 37 jaar in Brussel gewoond te hebben, verlaat Geert Van Istendael de hoofdstad om een droom te vervullen van zijn echtgenote: in een dorp wonen.

Sachli Gholamalizad voelt zich het best op het podium, want daar moet ze luisteren naar haar publiek. In het echte leven klinkt het gedruis van het meningencircus haar vaak te luid. Want de maat is vol en haar kop zit toe.

‘Hoewel zovelen in Vlaanderen de kerk achter zich hebben gelaten, heeft de kerk hen niet verlaten’, zegt Anya Topolski. Katholicisme in Vlaanderen is even cultureel als religieus. En dat wordt duidelijk als het gaat over “white privilege”.

Sachli Gholamalizad houdt niet van afscheid nemen, bekent ze in haar nieuwste column. ‘Afscheid impliceert verandering. En iedere verandering boezemt me uiteindelijk toch angst in, want wat volgt er na dat afscheid? Wordt het beter? Of slechter?’

Net als bij ons worden ook Chinezen opgejaagd in een sociaal-economische en maatschappelijke ratrace. En net zoals bij ons hebben hoe langer hoe meer jongeren er genoeg van. Vanuit de virtuele wereld van de netizens borrelt een tegencultuur op, stelt MO*columniste Ching Lin Pang vast. 

Een goed boek staat niet in je kast. Het nestelt zich tussen je longen en hart. En iedere keer dat je tijdens het lezen ademhaalt, piept het een beetje. Goede literatuur beneemt je de adem om je daarna met licht en lucht te vullen. 

De herfst legt zich langzaam neer. Het mooie seizoen, met de verdwijnende kleuren, de zoekende wind en de soms felle zon. Hopelijk blijven ze, de seizoenen.

In haar maandelijkse column probeert Anya Topolski aan de hand van drie politieke gebeurtenissen te zien hoe het onderscheid tussen fysiek en non-fysiek geweld telkens politieke onrechtvaardigheden verhult en leidt tot een ontkenning van het belang van machtsongelijkheid en historisch leed.

‘Van de pot gerukt. Gesjochten. Kierewiet. Krankjorum.’ MO*columnist Geert Van Istendael maakt zich druk over de kletterende (media-)ruzies over “culturele toe-eigening” of “Cultural appropriation”. ‘Culturele toe-eigening? Hoe meer, hoe liever!’, vindt Geert.

Tijdens de hete zomermaanden beschouwt MO* columniste de vijftig tinten van het Marokkaanse gekoloniseerde lichaam. Over henna en haar, huid, kleur en krul, Aya fileert schoonheidsidealen en danst doorheen eeuwen van zelfhaat, slavernij en extensions. 

Doorheen de bril van de bioloog krijgt menig typisch menselijk fenomeen toch weer een beestig tintje. Gedragsecoloog Hans Van Dyck ziet u al luidkeels op en neer veren op de zomerfestivals en ontwaart veel meer dan een hand vol biologie in al dat georkestreerd groepsvertoon. Hierin schuilt boeiende materie voor diverse kunstopleidingen.

De Brusselse Citroënsite wordt een cultuurtempel en moet “een ontmoetingsplaats voor alle Brusselaars” worden. Er worden miljoenen geïnvesteerd en er zijn zelfs afspraken met het Centre Pompidou in Parijs. Maar of dit een succesvol project wordt, zonder daar organisaties, burgerinitiatieven en bewoners bij te betrekken, is nog maar de v ...