Op de klimaatconferentie in Bonn zullen de VS met twee delegaties aanwezig zijn. De vertegenwoordigers van Trumps regering krijgen concurrentie van een onofficiële delegatie van Amerikaanse steden, staten en bedrijven die willen aantonen dat de Amerikanen wel hun verantwoordelijkheid nemen.

Neem een non-conformistische en onervaren Amerikaanse president, een aanslepend Midden-Oostenconflict dat in een catch 22 zit, een internationale vredesdialoog die al twintig jaar herhaaldelijk mislukt, en schud dat door elkaar. Krijgen we straks een verschil in de internationale diplomatie over het Israëlisch-Palestijns conflict?

De Oxford Dictionaries verkozen “post-truth” in 2016 tot het woord van het jaar en ook in 2017 lijkt dit buzzwoord alomtegenwoordig. Het woord wordt ook steeds opnieuw gebruikt in de context van de Brexit en van Trump, maar wat betekent het eigenlijk? En wat impliceert het? 

Miljoenen komen in verzet tegen de ideeën en daden van de nieuwe president van de VS. Protectionisme, rechts nationalisme, racisme en uitsluiting dienen de belangen van de grote meerderheid niet. Onvermijdelijk komen er dan vragen over China naar boven. Is een zogenaamde Pax Sinica een alternatief voor de Pax Americana? 

De knipperlichten staan op Trumpiaans oranje. We belanden in een tijd van weghonen en overschreeuwen. Of gewoon negeren. Terwijl we net wél meningsverschillen moeten aandurven, vindt columniste Tine Hens. Want het gesprek, zo citeert zij de Amerikaanse socioloog Richard Sennett, is de overtreffende trap van het debat. 

Terwijl iedereen vreest dat Trump Europees rechts een duw in de rug zal geven, is het Europees Nieuw Rechts dat de ideologische basis legde voor Trump. Hun netwerk timmert al sinds 1968 aan de weg. Een halve eeuw later zijn ze aan de macht in het Witte Huis en het Kremlin. Volgend jaar ook in West-Europa?