MO*wereldblogger Luc Vankrunkelsven kreeg een tijd geleden te horen dat hij aan de zenuw-spierziekte ALS leed. Toch wilde hij nog één keer naar Brazilië reizen. Het land dat hij zo liefhad, werd zijn aardse eindbestemming. Zijn vriend Herman Wauters schreef zijn ‘afscheid van een broeder’.

Er zijn zo van die dingen die voor een westerling not done lijken maar deel uitmaken van een eeuwenoude cultuur. Dat leerde wereldblogger Renske Van Hoof in Groenland. ‘Is het dan aan ons om te beslissen dat anderen zich moeten aanpassen aan waar wij in Europa waarde aan hechten?’

Een zwarte zeemeermin lokt grote controverse uit in Amerika. Waarom is het toch zo controversieel dat zwarte acteurs bepaalde rollen spelen?, vraagt MO*Wereldblogger Jep Stockmans zich af. En hoe zit het met dat debat in België?

‘God heeft de stilte zo gemaakt dat de lucht rouwt en je ziel dichtknijpt.’ Ook 26 jaar na de dramatische gebeurtenissen in Srebrenica, Bosnië, blijven de herinneringen leven. MO*Wereldblogster Hanna Karalic ging als vrijwilligster mee op bezoek bij moeders die alleen overbleven.

Vanuit Burkina Faso kijkt MO*-blogster Amée Zoutberg door een nieuwe bril naar de westerse samenleving en haar soms bedrukkende normen. Over luidkeels zingen op de fiets en dikke buikjes in strak shirt.

Hoewel ik hier in Burkina Faso niet veel andere witte mensen tegenkom, is het erg interessant om hen te observeren. Wat doen ze hier – en hoe gedragen ze zich? Cultureel gezien staan zij het dichtst bij mij. Toch lijken ze altijd een ander land te beleven, al zie ik het zelf.

Op de Nederlandse basisschool word je opgeleid in absoluten. Dat zijn alle letters van het alfabet, dat Europa in het midden van de wereldkaart ligt en wie niet naar school gaat, zijn of haar leven vergooit. Op de middelbare school komt al wat meer ruimte om na te denken. Al worden de grote lijnen je nog steeds opgelegd. Er ...

De rollen hebben zich erg duidelijk omgedraaid. In deze wereld ben ik degene die wordt nagekeken. Mensen willen mìjn haar aanraken. Op straat roepen kleine kinderen me na: 'Nassara! Nassara!'. Een blanke!

Ik vlieg voor de eerst Europa uit. Als zelfbewuste 21-jarige klinkt dat tegenwoordig bijna belachelijk. Als je van de basisschool afkomt, moet je toch minimaal één keer naar Thailand zijn geweest. Of in Amsterdam dan toch, waar ik opgroeide.

Eva blogt vanuit Bolivia, waar ze al jaren woont, werkt én zo goed als ze kan probeert te integreren. 'Integratie biedt een kans op het openen van "de bekrompen geest". Dankzij integratie stoppen we met onbewust herhalen en wordt de mogelijkheid gecreëerd om bewust te kiezen.'

Pleitbezorgers van de meritocratie, de slapers van de American Dream, de Donald Trumps die ondanks een kleine ouderlijke lening van een miljoen dollar beweren dat ze hun loopbaan alleen aan zichzelf te danken hebben. MO*-wereldblogger Mathieu Bokestael wijst op de gevaren van deze filosofie.

Tot voor kort hield het Afrikamuseum vast aan een zeer koloniale en paternalistische voorstelling van zaken en feiten. Na de heropening zal de historische band tussen België en Congo worden weergegeven op een veel gevoeligere wijze.