Hij is wel eens voor verrader uitgemaakt: de van oorsprong Jamaicaanse Wayne Modest is directeur van vier Nederlandse musea met een koloniale erfenis én roofkunst in de collectie. Die moet wat hem betreft zo snel mogelijk terug. ‘Er is veel ongeduld.’

Mogen westerlingen geen films over Afrika of vluchtelingen meer maken? Jawel, zegt directeur Orwa Nyrabia van het International Documentary Festival Amsterdam (IDFA). Maar waarom vinden Europeanen dat zij de westerse blik het beste kunnen bekritiseren? ‘Met macht moet je niet koketteren.’

Lgbt’ers met een moslimachtergrond beleven hun seksualiteit op een andere manier dan hun deelgenoten zonder moslimachtergrond. In “Habibi” laat Wim Peumans tien van hen aan het woord. Met queeractiviste Hind Eljadid gaat hij in gesprek over homoseksualiteit, religie en migratie.

Onze blik op de werkelijkheid is aan het verschuiven en dat gaat niet zonder slag of stoot, stelt Bas Heijne vast. In zijn jongste boek gaat de gevierde Nederlandse schrijver daarover in gesprek met gerenommeerde denkers. ‘We zijn een speelbal in het informatietijdperk geworden.’

Zonder zorgarbeid stort onze samenleving in. Maar betaalde zorgarbeid gaat vaak samen met minimumlonen en slechte werkomstandigheden, en de onbetaalde blijft simpelweg onzichtbaar. Wie daar de dupe van is? De vrouw. Zeker als ze een migratieachtergrond heeft.

De samenzweringsbeweging QAnon zet zijn ideeën kracht bij met verwijzingen naar satanisme en ritueel misbruik die we ook al in jaren 1980 zagen. De kans bestaat dat onschuldige mensen hierdoor slachtoffer worden van geweld, zegt hoogleraar Religiewetenschappen Paul Thomas.

Welke plannen heeft de regering-De Croo op sociaal, economisch en ecologisch vlak? De MO*redactie fileerde de plannen van ‘de spannendste regering ooit’ en haalde er de dingen uit die u nog niet elders las. 

Activist Mwazulu Diyabanza ondernam de afgelopen maanden meerdere pogingen om Afrikaanse roofkunst uit Europese musea te verwijderen. Op verzoek van MO* bezocht hij de tentoonstelling 100 x Congo, waar hij werd opgewacht door curatrice beeldvorming Nadia Nsayi en een klein leger erfgoedbewakers.

De Verenigde Naties zijn er altijd snel bij om racisme overal ter wereld te veroordelen. Maar intern kampt de organisatie ook met racisme, blijkt uit nieuwe onderzoeken. Vooral in Genève, waar, ironisch genoeg, de VN-Mensenrechtenraad en het Bureau van de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten zijn gevestigd.

MO*hoofdredacteur Jago Kosolosky las aandachtig het essay in Knack waarin Walter Pauli stelt geen ‘witte man’ genoemd te willen worden. Kosolosky reageert: ‘Mijn huidskleur is niet irrelevant. Ik ben een witte man en mag zo genoemd worden.’

Koloniale standbeelden en koninklijke spijtbetuigingen zijn zichtbare symbolen in een strijd die veel verder moet gaan. ‘De koloniale wereld met zijn ongelijkheden en hiërarchieën moet wijken voor een wereld van sociale rechtvaardigheid’, zegt historicus Sabelo Ndlovu-Gatsheni over de strijd tegen racisme en voor dekolonisering. ‘Daarvoor zijn coal ...

Onze oude, wrede, stompzinnige obsessie met 0,1 millimeter opperhuid moet nu maar eens ophouden, vindt Geert Van Istendael. ‘Dat grote groepen woedend de straat opgaan, is ondubbelzinnig een goede zaak.’