De terreur van keizerin Corona bepaalt als vanzelfsprekend het register in de verschillende jaaroverzichten die nu verschijnen. Ook bij Geert Van Istendael. Maar wat hem vooral verontrust, is de recente frontale aanval op de vrije meningsuiting in België. Van een liberale politicus nota bene.

Kersvers MO*columnist Begijn Le Bleu maakt zich zorgen over de Belgische holle wegen. Niet alleen omwille van hun cultuurhistorische of esthetische karakter, maar vooral om hun waarde als biodiverse habitat. Kan België zich de verharding van deze wegen wel permitteren?

De coronacrisis legt bloot welke Belgen meer of minder de leest zijn waarop het beleid is geschoeid, ziet MO*columniste Naima Charkaoui. ‘De Kerst vierende Belg is dat meer dan de Eid vierende. De belezen Belg met kredietkaart is dat meer dan de Belg die een aankoop uitstelt tot het niet anders kan.’

Ze zal verdwenen zijn, morgen, ons aller Tanghe, nieuwshoeder, nieuwsmoeder, synoniem van nieuws. De reden ligt voor de hand. Ze is vijfenzestig jaar geworden. Dat is dan weer synoniem van weg ermee, vort jij, hoepel op.

Spreken of toch maar zwijgen, dat kan het verschil maken, zegt Jan Mertens. Van koopzondagen tot Amerikaanse verkiezingen: 'Zij die op de eerste rij getuige zijn van een sluipende ontrafeling van alles wat waardig zou moeten zijn in een democratie, zijn niet onwetend, maar medeplichtig.'

We hebben eindelijk een regering, schrijft Geert Van Istendael. En stel je dat toch eens voor, die regering regeert! We waren bijna vergeten dat zoiets nog mogelijk was in ons onmogelijke landeke.

België staat aan de Europese top met het hoogste relatieve aantal coronabesmettingen. Het telt ook zeven ministers van Gezondheid. Het is een cliché te zeggen dat iedereen bevoegd, maar niemand verantwoordelijk is. Maar clichés vertellen vaak de waarheid, schrijft Walter Zinzen.

MO*columnist Bert Gabriëls pleit ervoor om de terugkeer van mensen zonder wettig verblijf efficiënter te maken. Dat betekent niet per se strengere straffen of repatriëring, maar ook niet dat het terugkeerbeleid 'soft' moet zijn, vindt hij. 'Wie echt ontheemd is, zal altijd blijven reizen.'

Het overlijden van curator Frie Leysen was geen nieuwsitem in het VRT-journaal waard. Dat vindt Geert Van Istendael geheel onterecht. ‘Frie Leysen sloopte niet alleen grenspalen tussen onze twee talen. Haar nieuwsgierigheid was grenzeloos, letterlijk, wereldwijd.’

Het wordt hoog tijd dat de Wetstraat meer interesse toont in de mensen, vindt columniste Bieke Purnelle. ‘Dit is dus hoe voor ons gezorgd wordt: niet.’ Ze stelt voor om de Wetstraat te evacueren en van onze bestuurders minstens een jaar verplichte inburgering te eisen.

Wat is thuis wanneer je tussen verschillende werelden in opgroeit? Het gebouw waarin je woont, de geur van vertrouwde keukens, een jurk met veel kleuren? Lisette Ma Neza gaat op zoek naar plekken, groepen, winkelstraten waartoe ze kan of mag of wil behoren.

Geert Van Istendael is kwaad. Terwijl het land leed, spartelden en wriemelden talloze politieke verkenners zich muurvast. Maar nu is er een jonge generatie die lijkt te slagen waar de oude garde faalde. ‘Ik, oude knar, wens de nieuwelingen in elk geval een spetterende regering. En liefst een beetje gauw. Het land heeft jullie nodig. Broodnodig.’ ...