Ik heb zondag in de file gestaan. Niet onmiddellijk wereldschokkend zult u zeggen, en u heeft gelijk. Wereldschokkend was het niet, maar toch een beetje bangelijk. Het was geen gewone file. We zaten vast in een soort spontane optocht van jonge, feestende, geëxalteerde mensen die blij waren omdat Congo net de CHAF gewonnen had.

Het bestuur van het staatsoliebedrijf Ancap in Uruguay wordt beschuldigd van corruptie en vriendjespolitiek. De excessieve uitgaven tijdens de Mujica administratie brachten het bedrijf aan de rand van het faillissement. Op initiatief van de oppositiepartijen werd een onderzoekscommissie opgericht die de boekhouding van Ancap en ...

Boven in het dorp, naast de kerk, staat een gebouwtje leeg. De koer naast het gebouw, leeg. De stilte aan het monument van de gesneuvelden wordt niet langer doorkruist door kinderstemmen. De dorpsschool is namelijk gesloten. Een bladzijde is niet omgedraaid, ze is uitgescheurd en in de prullenmand gegooid. Niet achteloos, doelbewust. De dorpss ...

'We geloven niet dat hij dood is.’ Twitter verspreidt rouwberichten. De kranten gaan in overdrive. Nationaal. Internationaal. In de straten wordt er druk gespeculeerd. ‘Wat een timing. Zo jong. Net nu.’ Het laatste nieuws wordt in twijfel getrokken. Maar zo verging het ook onsterfelijke helden als Elvis of Michael Jackson. The Kin ...

Tot Lula was het beleid van Brazilië in het Midden-Oosten gericht op handel. De olieproducerende landen gebruikten op hun beurt het zwarte goud om steun te winnen voor het Palestijnse conflict tijdens de eerste oliecrisis in ‘73. 

Dankzij de steun van de anti-kapitalistische partij CUP aan de coalitie Junts Per Si heeft Catalonië een nieuwe regering die zich inzet voor de onafhankelijkheid van de regio. Maar volgens critici binnen de achterban van de CUP en de rest van links Catalonië, laat de CUP met deze stap haar príncipes varen en kiest ze voor realpolitik. 

Op de plek waar de Perzische, Turkse en Russische beschavingen met elkaar botsen ligt een geopolitieke speeltuin zonder sluitingstijd: De Kaukasus. In deze regio voltrekken zich veel ontwikkelingen waar de rest van de wereld onterecht nauwelijks aandacht voor lijkt te hebben.

De harmattan schraapt door de Sahel. Op sommige dagen zien we in Ouagadougou nauwelijks een hand voor de ogen, zoveel stof hangt er in de lucht. 's Avonds zitten onze longen dicht en prikken onze ogen. Het is de ideale metafoor voor de veiligheids- en politieke situatie in het land: troebel, vervelend en bij tijden verontrustend. 

Wederom is er gefaald om een crisis aan te pakken.

Ik schreef deze tekst eind augustus 2014 tijdens een stage op de Belgische Ambassade in Caïro. Graag had ik een blog bijgehouden, maar dat werd me afgeraden. Het klimaat was bijzonder vijandig ten opzichte van buitenlandse journalisten en mijn schrijven zou me in de problemen brengen. Op de vijfde verjaardag van de Egyptische Re ...

2015 was geen goed jaar voor Libanon: afvalcrises, Syrische vluchtelingen, een boycott van de Raad van Ministers en onenigheid rond de toekomstige president domineerden het politieke debat van de Libanese republiek.

Soms haalt de werkelijkheid ons in. Ik zou weer eens schrijven, straks, als mijn ouders goed en wel weer thuis waren na vijf weken Burkina Faso. Ik zou schrijven. Over de verwondering, de verontwaardiging en de gemengde gevoelens van de reis die we samen maakten naar Ghana. Over het sprookje van mijn huwelijk met Armel, vandaag één week geleden, en ...