Tijdens de coronapandemie gingen de scholen in Oeganda bijna twee jaar lang op slot. Een kleine – Belgische - innovatie om toch te kunnen blijven communiceren leidde uiteindelijk tot een digitale revolutie in de Oegandese lerarenopleiding.

Van ‘lekker Afrikaans poepke’ tot ‘dikke, vette negerin’. Als leerkracht met een migratieachtergrond heeft Tuly Salumu al aardig wat naar het hoofd geslingerd gekregen. ‘Gaat het om flauwe humor, kattenkwaad, of …? Daar laat ik u na het lezen zelf over oordelen.’

Miljoenen schoolkinderen in grote delen van Afrika ten zuiden van de Sahara zitten zwijgend in de klas, kunnen de lessen lastig volgen en komen nauwelijks vooruit in hun leerproces. Dat komt door de neiging om al het onderwijs in het Engels te geven, zeggen wetenschappers in een nieuw rapport.

Volgens De Stemming, het onderzoek uitgevoerd in opdracht van VRT NWS en De Standaard, vindt 81% van de Vlamingen dat niet-westerse migranten Nederlands moeten kunnen spreken om Vlaming te worden. Maar ook al is de wil er, voor oudere nieuwkomers is het niet altijd evident, ondervindt Rino Feys.

Kevin Watkins, voormalig CEO van Save The Children UK, ziet met lede ogen aan dat de multilaterale samenwerking, nodig om de wereldwijde uitdagingen aan te pakken, verlamd wordt door zelfgenoegzaamheid en nationalisme. Het gevoel van urgentie dat de Bretton Woods-conferentie kenmerkte, is veraf.

We worden hoe langer hoe meer verzocht alles digitaal te regelen: een afspraak maken, je inschrijven via een app voor je naar een consultatie in het ziekenhuis gaat,… Veel ouders die niet meer mee kunnen, doen een beroep op hun kinderen om hen hierbij te helpen. 

Miljoenen studenten in Brazilië, Colombia en elders in Latijns-Amerika zijn gestopt met hun opleiding vanwege de economische impact van de pandemie.

Brussel wil met een actieplan kinderbedelarij aanpakken. MO*ontwikkelaar Mieke Schrooten is voorzichtig hoopvol, maar waarschuwt ook voor de valkuilen. Want het plan dreigt vooral iets te doen aan de zichtbaarheid van kinderbedelarij, en minder aan de structurele oorzaken ervan.

Tienduizenden schoolmeisjes in Afghanistan mogen dan toch niet terug naar de klas. Beel Afghanen zien dat als een signaal dat de kansen van meisjes ernstig beperkt zullen worden onder de Taliban.

Pas begin dit jaar gingen in Oeganda de schoolpoorten weer open na de sluiting door de pandemie. Experts vreesden dat tot 4,5 miljoen leerlingen niet zouden terugkeren na de sluiting. Voor de vele jonge meisjes die tijdens de pandemie zwanger raakten, blijkt dit inderdaad een lastige opgave.

Ten minste twee derde van de gezinnen met kinderen verloor sinds het begin van de pandemie een deel van zijn inkomen. Dat blijkt uit een rapport van Unicef en de Wereldbank. 

Waarom staan nog zo weinig mannen voor de klas? MO*columniste Bieke Purnelle zet een aantal feiten op een rij. Moeten we de zaken eens omdraaien en werken aan een aantrekkelijke route naar zorg en onderwijs voor mannen, in plaats van ons suf te piekeren over het glazen plafond?