Hij ruilde drie jaar geleden Italië in voor Somalië, om het verscheurde geboorteland van zijn ouders te helpen heropbouwen. En de jonge architect Omar Degan heeft nog niets van zijn bevlogenheid verloren. ‘Afrika is geen architecturale speeltuin, we moeten de steden teruggeven aan de bewoners.’

Activist Mwazulu Diyabanza ondernam de afgelopen maanden meerdere pogingen om Afrikaanse roofkunst uit Europese musea te verwijderen. Op verzoek van MO* bezocht hij de tentoonstelling 100 x Congo, waar hij werd opgewacht door curatrice beeldvorming Nadia Nsayi en een klein leger erfgoedbewakers.

Dekoloniseren via de kunsten: dat is voor de Belgische broers Tuur en Flup Marinus en hun Ethiopisch-Belgische collega Ermias Kifleyesus geen opdracht, maar een manier om met een hedendaags fenomeen om te gaan. ‘Schoonheid wordt zelden problematischer dan in deze beelden.’

Weinig zaken lijken zo universeel Afrikaans als de African wax, de alomtegenwoordige stoffen met de typische prints. Maar hoe Afrikaans is dat textiel, met wortels in Java en gecommercialiseerd door Nederlanders? Een intrigerend verhaal waarin commercie, identiteit en globalisering niet meer te scheiden zijn.

Sulaiman Addonia moest zijn moeder achterlaten om schrijver te worden. En dat was nog maar het begin. In deze getuigenis neemt hij ons mee op de weg naar – werkelijk – vrije woorden, waarbij de schrijver allerlei onverwachte vormen van censuur moet overwinnen.

Wereldblogger Patricia is terug in België, althans fysiek. Haar geest vertoeft nog steeds in Egypte. In deze laatste mijmering droomt ze weg naar Caïro, door de Egyptenaren gekoesterd als de ‘Moeder van de wereld’.

In het Egyptische Aswan maakt wereldblogger Patricia kennis met een onverwachte gast in haar kamer. En na acht dagen neemt ze afscheid van haar leraar en gids Sallam.

Als wereldblogster Patricia in Aswan aankomt, is ze ontgoocheld: waar is de rustige stad waarover ze las in de reisgids? Maar als ze ’s avonds onder de wol kruipt, is er weer die magie van het reizen: ze voelt zich thuis op een plek die ze nooit eerder bezocht.

In Luxor ontdekt Patricia Campailla de eeuwenoude tempels en onwaarschijnlijk mooi versierde graven van Egyptische koningen. In het Arabisch leert ze over het Oude Egypte en maakt ze kennis met de familie van haar leraar.

Eind 2019 reisde wereldblogger Patricia naar Egypte. Samen met een Belgische vriend en Caïreense vriendin reisde ze van Caïro per trein naar Luxor en vandaar naar Aswan. Met haar taalleraar Sallam als gids leerde ze in het Arabisch over het Oude Egypte. Wat haar het meest bijbleef, was het alledaagse leven van de Egyptenaren van vandaag.

De documentaire Stop Filming Us van de Nederlandse filmmaker Joris Postema won de Dutch Movies Matter Award en werd alom lovend ontvangen. Onbegrijpelijk, vindt postkoloniale mediawetenschapper Emiel Martens. ‘Postema werpt de discussie over de westerse blik op Congo minstens tien jaar terug in de tijd.’

Erfgoed ligt voor het grijpen in Somaliland. ‘Geen enkele site of monument in Somaliland is veilig, zolang er geen nationale wetten, geld, infrastructuur en getrainde mensen zijn. Tot die tijd kan iedereen als een Indiana Jones straffeloos gaan graaien.’ Maar voor de Somaliërs is erfgoed veel meer dan rotstekeningen of ruïnes.