Terwijl het westen eindejaar viert en sneeuw ruimt, maakt Tunesië een crisis door die tot voor enkele weken ondenkbaar was in het gewoonlijk rustige land. Duizenden betogers komen op straat tegen het regime van president Zine el Abidine Ben Ali.

Tunesië heeft de voorwaardelijke vrijlating aangekondigd van 21 leden van de verboden islamistische beweging an-Nahdha. Ze waren in 1990 veroordeeld voor samenzwering met het doel de regering omver te werpen.

Tunesiërs die als illegalen worden teruggestuurd uit Europa, komen in eigen land vaak in een zwart gat terecht. De overheid trekt zich niets van hen aan, er bestaat geen zelfhulpgroep zoals bijvoorbeeld in Mali en tegenover familie en vrienden overheerst een gevoel van schaamte. De meesten willen maar één ding: terugkeren.

Steeds meer jonge Tunesische vrouwen dragen een kleurrijke, modieuze hoofddoek en verzoenen zo islam en moderniteit. De overheid probeert in de naam van de lekenstaat vergeefs het tij te keren.

Voor de opening van de boekenbeurs in de hoofdstad zijn een vijftigtal werken van Tunesische schrijvers bij de drukker tegengehouden, op bevel van de overheid. Er circuleren alleen illegale fotokopieën. Het is minder berucht dan de persbreidel in het land, maar ook literatuur staat er onder strenge controle.

De mensenrechtensituatie in Tunesië is tot november een probleem voor de hele wereld. Van 16 tot 18 november vindt in Tunis het tweede luik van de Wereldtop voor de Informatiesamenleving (WSIS) plaats. Vervelend dat Tunesië net nu de meningsvrijheid en de toegang tot het internet nog verder inperkt.