Is woede verspilde energie of kan het ook een motor zijn? Woede kan constructief zijn, schrijft MO*columniste Bieke Purnelle. 'Maar ze heeft ook constructieve ideeën nodig om meer te zijn dan gevaarlijke energie. Helaas heerst ideeënarmoede daar waar de beslissingen worden genomen.'

MO*columniste Kelia Kaniki Masengo maakt haar persoonlijke balans op van een jaar in de frontlinie van het inclusiewerk, en die is niet onverdeeld positief.  ‘Ik word me steeds meer bewust van systemisch onrecht en onrechtvaardigheid, en dat doet me geen deugd.’

Ze is nu echt weg, ex-bondskanselier Angela Merkel. Tot de laatste snik bleef ze haar superieure kwaliteiten als wijze almoeder van heel Duitsland tentoonspreiden. MO*columnist Geert Van Istendael blikt terug op haar bewogen leven en carrière.

MO*columniste Kelia Kaniki Masengo worstelde zich jarenlang zo goed mogelijk door de sinterklaasperiode. Ze hield zich buiten het zwartepietendebat, tot ze moeder werd. ‘Want voor mijn peuter ben ik een superheld, en superhelden zorgen voor een betere wereld.’

‘Zou ik het zelf kunnen?’, vraagt MO*columnist en leerkracht Patricia Campailla zich af. Alles en iedereen hier achterlaten en helemaal opnieuw beginnen, onderaan de ladder en me aanpassen aan een nieuwe maatschappij?

Deel zijn van de oplossing, vanuit verantwoordelijkheid en rechtvaardigheid, is een rijke vorm van vrijheid. Sommige politici zijn echter meer bezig met het permanent uitstralen van cynisme en chagrijn, schrijft Jan Mertens. En dat maakt hem kwaad.

‘Van waar ben je?’ Het is een vraag die MO*columnist Sahadi Daria elke dag te horen krijgt. Het antwoord is complexer dan hij kwijt kan in een doorsnee gesprek. ‘Ik ben afkomstig van Afghanistan, ja. En ik ben ook niet helemaal Belg. Ik ben van veel plaatsen.’

MO*columniste Bieke Purnelle vindt het verbijsterend hoe slordig we omgaan met de mensen die een cruciale rol spelen in de ontwikkeling van onze kinderen. 'Zonder gemotiveerd, maatschappelijk geapprecieerd en bekwaam personeel stort ons onderwijs in elkaar als een kaartenhuis.'

Lange tijd was columnist Geert Van Istendael ervan overtuigd dat Europa zijn kennis van en ervaring met sociale zekerheid globaal moest exporteren. Tot hij over het battlisme in Uruguay las. ‘Hela makker, omstreeks 1900 stonden ze daar veel verder dan wij met hun herverdelingsdenken.’

Solidariteit lijkt springlevend en eenvoudig, vlak na het noodweer in de Ardennen en de Maasvlakte. Iedereen denkt te begrijpen wat het betekent, schrijft Bieke Purnelle in haar column. Maar wie is solidair met wie, en wanneer dan precies? 

Het algemeen belang lijkt hopeloos ouderwets, vooral voor mensen die zich graag progressief noemen, schrijft MO*columnist Geert Van Istendael. Maar hij hoopt stilletjes dat er een nieuw paradigma aankomt. ‘Dat we de heilzame regelende rol van de staat opnieuw aanvaarden.’

Ook voor Walter Zinzen behoeft het geen discussie: de volksgezondheid primeert. Maar zijn alle coronamaatregelen van het afgelopen anderhalve jaar wel degelijk die volksgezondheid ten goede gekomen? Zouden virologen ook maar mensen zijn die zich kunnen vergissen?