Blogster Lies Gallez tekende het verhaal van Ashia op. Zestien was ze, toen ze naar België kwam. Hoopvol, om herenigd te worden met haar moeder en hier naar school te kunnen gaan. Maar die hoop maakte snel plaats voor onzekerheid, toen bleek dat van moederliefde weinig sprake was.

Het regent deze weken uitspraken en rapporten over ongelijkheid. Als reactie daarop liet een clubje van ‘s werelds miljardairs en miljonairs weten meer belastingen te willen betalen. Miljonairs tegen Hooivorken, noemt het honderdtal zichzelf. Mooi zo, nu nog écht stoppen met lobbyen voor lagere belastingen, schrijft wereldblogger Elias Degruyter. ...

‘Als jullie niet al onze cacaoboeren een betere prijs betalen, dan verbieden we alle fairtradesystemen in ons land.’ Met dat argument dreigden Ghana en Ivoorkust de chocolade-industrie af, en het werkte. Vanaf oktober moet er 400 dollar bovenop de internationale marktprijs betaald worden voor cacao.

25 jaar na de Apartheid groeit een groot deel van de Zuid-Afrikaanse kinderen in armoede op. Huidskleur bepaalt nog steeds de kans op een goede toekomst. Maar in de townships rondom Kaapstad staan verschillende mensen op om dat de doorbreken. 

Kwame Akyeampong is een onderwijsexpert die zowel de uitdagingen voor onderwijs in Afrika als in de superdiverse steden van Europa opvolgt. De hoogleraar Onderwijs & Ontwikkeling aan de universiteit van Sussex is de geknipte man om te bevragen over onderwijs en ongelijkheid. Los van PISA-hypes, met zicht op de grond van de uitdagingen.

Kan jij bewijzen dat je hetero bent? Het lijkt een ongepaste vraag, maar LGBT+-vluchtelingen zijn verplicht hun geaardheid of genderidentiteit te bewijzen als zij asiel willen krijgen in België.

Afrikanen die illegaal naar Europa reisden hadden vaak een job in eigen land. Ze blijken ook vaak hoger opgeleid dan het nationale gemiddelde. Dat leren we uit een nieuw onderzoek waarin de VN peilde naar de thuissituatie, de motieven en verwachtingen van Afrikanen die, niet op de vlucht voor een conflict, maar wel dromend van een betere ...

Sulaiman was tien toen hij, als Eritrese vluchteling in Soedan, met zijn familie naar Saoedi-Arabië vertrok. Daar leerde hij dat zwartzijn een vloek van God was. Dat zwart kon mooi zijn, maar alleen in kleine dosissen. Dat te veel zwart bezitten, zoals zijn lichaam deed, overdonderde.

Solidariteit kan de gezondheidsdekking versterken, merkt Isabelle De Mûelenaere, projectverantwoordelijke bij de ngo Memisa. De organisatie organiseert lokale gezondheidszorg, en via WhatsApp spoort ze de 200.000 mensen van de Mauritaanse diaspora aan om familieleden in hun thuisland vooruit te helpen.

In het West-Afrikaanse Guinee ligt de jeugdwerkloosheid tussen de zestig en zeventig procent. Veel jongeren stoppen met school, omdat er toch geen job in het verschiet ligt. En dat is een torenhoog probleem voor het land, want meer dan de helft van de bevolking is er jonger dan 24 jaar. 

Het protest dat volgde op de dood van visverkoper Mohsin Fikri in 2016 werd beantwoord door harde repressie van de Marokkaanse overheid. De geschiedenis van het Rif-gebergte, tumultueus en gewelddadig, schetst Sietske de Boer in het nieuwe boek ‘Het verdriet van de Rif’. Een voorpublicatie lees je hier.

Twee jaar na zijn vertrek uit Ethiopië is Aman weer thuis. Twee jaar lang werd hij, samen met andere migranten en vluchtelingen, verhandeld als koopwaar in Libië, het land dat de EU-lidstaten als een veilige haven beschouwen. Het verhaal dat hij met MO* deelt, bewijst dat het tegendeel waar is.