Brazilië heeft het momenteel zwaar. Een eindeloze reeks corruptieschandalen, conjuncturele schommelingen en de recente uitbraak van het zikavirus teisteren het land. Het is echter te vroeg om Brazilië af te schrijven. Dit zijn slechts de groeistuipen van een natie die tot geopolitieke wasdom komt.

7-1. Corruptieschandalenparade. Politieke crisis. Milieuramp. Aanhoudende inflatie. Muggen. Zeven kwartalen recessie. Oh ja, Olympische Spelen. En dan. Staatsgreep? Boom and bust? Dit is een flashback naar Brazilië in betere tijden.

Over dit bloedmooie land waar de kleuren zo vol zijn, maar wit ook helwit en zwart diepzwart, hangt een goddelijke dimensie. We verblijven hier in het gezelschap van Our Holy Father, hij woont op elke straathoek en schemert tussen de lijntjes.

‘Het bereiken van gendergelijkheid en het opheffen van armoede maken deel uit van dezelfde strijd.‘ Cihan Sultanoğlu aan het woord op Internationale Vrouwendag.

Mijn eerste reactie toen ik te horen kreeg dat mijn sociaal project IPOM in Brazilië in een favela gelegen was, was niet positief. Eerder angstig. Dé gevreesde favelas waar Brazilië zo bekend om staat. Zou ik dit wel doen?

De kwestie Kasjmir is in India altijd al hypergevoelig geweest, maar onder de hindoenationalistische premier Modi lijken dissidente opinies hierover een misdaad te worden. Hoe lang blijft India nog de “grootste democratie ter wereld”?

Helen Clark van het VN-Ontwikkelingsprogramma (UNDP) blikt terug op het vijftigjarig bestaan van de organisatie. ‘UNDP speelt een vooraanstaande rol in de strijd voor een meer rechtvaardige en welvarende wereld voor iedereen.'

Vier dagen nu al. Nog maar. En wow. Wat een overload aan indrukken. Blacks, whites, coloureds, Indians; allemaal zijn ze thuis in de democratie die Zuid-Afrika sinds Madiba is. En dat is prachtig. Maar het voelt vreemd ook.

Al enkele maanden heerst er een protestsfeer in Zuid-Afrikaanse universiteiten. MO*wereldblogger Martina Vitackova brengt verslag uit.

De angstcultuur versus de werkelijkheid blijft moeilijk. Het zit er ziekelijk ingebakken, maar er is ook wel wat van aan. Onder een zomerse soundtrack van haaienalarm, blushelikopters en een gekmakende wind probeer ik het toch even; die paranoiamachine aan, luider, luider en dan dimmen. Dat lukt ook, dat moet...

Het leven is niet altijd eerlijk en sommige mensen hebben gewoon meer geluk. Je hebt mensen die hard werken en mensen die kunnen reizen bv. Maar is dat wel zo? Is dat gewoon geluk hebben? Of is er meer bepalend dan dat om gelukkig te zijn?

Over een verwarrende decembermaand door de wissel der tradities en seizoenen.