Toen Jan Mertens twintig jaar geleden kanker kreeg (waar hij intussen van genas), werd hij lid van een familie. Het is sindsdien een deel van zijn identiteit, maar die is alles behalve eenduidig. ‘Er zijn veel dingen die bepalen wie je bent. Ze kunnen van dag tot dag in volgorde wisselen. Identiteit is het verhaal dat je over jezelf vertelt, elke d ...

Brexit ligt nu al drie jaar als een steen op de maag van Labour-leider Corbyn, zegt MO*columnist Ewald Engelen. Het merendeel van zijn jeugdige achterban staat achter het Europese, maar zelf heeft hij altijd eurosceptische twijfels gekoesterd. De huidige neoliberale Interne Markt is namelijk onverenigbaar met een grote verzorgingsstaat en heef ...

Een paar weken geleden bracht de hooggeleerde en eerbiedwaardige instelling Leopoldina een rapport uit dat heet: “Klimaatdoeleinden 2030: Wegen naar een duurzame beperking van de CO₂ uitstoot”. Geert Van Istendael wilde de dertig pagina’s van die studie wel woord voor woord overschrijven, maar hield het toch bij een eerder beknopte column.  ...

Een land krijgt de leiders die het verdient, zegt men, en ik vraag me af: wat hebben wij de goden verzocht dat zij ons dit lot bereiden? Voor welke misdaad moeten wij zo boeten? Botsende persoonlijke ambities manifesteren zich in kortzichtigheid en de vurigste debatten over — niets.

Vorige week werd Ursula von der Leyen voorgedragen als voorzitter van de Europese Commissie. Voor de meeste mensen is ze een nobele onbekende. Geert Van Istendael stelt haar even voor, deze — op en top Duitse — telg van de gegoede Brusselse burgerij.

Het geroep over het 'signaal van de kiezer' is hoogst hypocriet, zegt Walter Zinzen. Welk signaal van welke kiezer? Blijkbaar bedoelen sommigen er uitsluitend de 18% van het Vlaams Belang mee. Maar wat dan met de 82% die niet voor het Belang hebben gestemd?

Geert Van Istendael vernam vorige week dat de internationale editie van de New York Times geen ruimte meer zal geven aan spotprenten na hevig protest over een vermeende antisemitische cartoon. Tegelijkertijd was er in Brussel controverse in lgbtq-kringen over een muurschildering van de Duitse striptekenaar en homo Ralf König. Van Istendael vin ...

Zouden onze politici voldoende beseffen dat onze dans- en toneelscène internationaal zo wordt bewierookt, vraagt Michaël De Cock zich af. ‘Het zou wat zijn, mochten ze begrijpen dat al deze kunstenaars, van schrijver tot danser, van choreograaf tot toneelspeler, op zoek zijn naar kwetsbaarheid en authenticiteit die ons allemaal tot mense ...

De historische, culturele en institutionele verschillen tussen de lidstaten van de Europese monetaire unie zijn zo groot dat de wal vroeg of laat het schip zal keren, schrijft Ewald Engelen. De macro-economische pijn die de euro landen als Italië bezorgt, leidt ontegensprekelijk tot een politieke reactie die de muntunie zal opblazen.

Hier zitten we dan, met z’n allen, collectief boos en schuldig te wezen, terwijl de echte en ongenaakbare elite, geweldig gebaat bij een verdeeld volk, hinnikend in z’n vuistje lacht.

Er werd de afgelopen jaren belachelijk veel bespaard op het openbare vervoer. Het kán dan ook niet anders dan slecht gaan, zegt Samira Attilah in haar maandelijkse column. En ondertussen suggereert de Limburgse VLD om van Limburg “een proeftuin te maken voor de liberalisering van het spoor.” Alsof men niet weet hoe dat zal aflopen.

Dag in, dag uit, jarenlang, krijgen we de boodschap door de strot geramd dat dit land het land van de duizend rampen is, schrijft Matthias Somers. Is het dan zo moeilijk te bevatten dat de kiezer de puzzelstukken bij elkaar legt, en kiest voor de partijen die beloven hen te beschermen door te stampen naar wie hen bedreigt?