Chinese visserijvloot blijft illegaal vissen rond Zuid-Amerika

Illegale visvangst door de Chinese visserijvloot blijft een bedreiging voor de visbestanden in de Zuid-Amerikaanse wateren en het levensonderhoud van lokale vissers.

Wereldwijd wordt ‘één op de vijf geconsumeerde vissen gevangen in gebieden waar niet mag worden gevist’, zegt de ervaren Venezolaanse oceanograaf Juan José Cárdenas. China heeft in bereik en omvang de grootste vissersvloot ter wereld.

Galapagos

Een emblematisch geval, zegt de onderzoeker van de Simón Bolívar-universiteit in Caracas, is dat van de Galapagos-eilanden, zo’n 1000 kilometer ten westen van het vasteland van Ecuador. De eilandengroep is omringd door een beschermd zeegebied van 193.000 vierkante kilometer en is een broeinest voor heel wat vissoorten waar hoge vraag naar is.

Galapagos staat bekend om zijn wonderbaarlijke en unieke biodiversiteit. Het inspireerde de Engelse natuuronderzoeker Charles Darwin zelfs in het bedenken van zijn beroemde evolutietheorieën.

In juni visten maar liefst 180 buitenlandse schepen in de buurt van de Exclusieve Economische Zone (EEZ) van Galapagos, die eindigt op 200 zeemijl (370 kilometer) afstand van de kust. Een belangrijke magneet voor de schepen is de reuzeninktvis (Dosidiscus gigas). Volgens het satellietmonitoringplatform Global Fishing Watch visten in 2021 615 vaartuigen op de inktvis, waarvan 584 Chinese.

Reuzeninktvis

De Peruaanse Alfonso Miranda, voorzitter van het Comité voor duurzaam beheer van de reuzeninktvis in de Stille Zuidzee, zegt dat dit jaar 631 boten de Ecuadoraanse en Peruaanse wateren zijn binnengevaren onder de Chinese vlag. Peruaanse vissers melden volgens Miranda dat Chinese schepen regelmatig illegaal vissen in de EEZ van Peru, wat zou neerkomen op een verlies van 85 miljoen dollar per jaar.

‘Verschillende vissoorten van de oostelijke Stille Oceaan staan op de rand van de ecologische afgrond.’

De Pacifische wateren van Zuid-Amerika zijn rijk aan tonijn en er wordt 10 procent van het wereldtotaal gevangen. Maar door het gebruik van onder meer fish aggregation devices (FAD’s), boeien die vissen aantrekken, komt de duurzaamheid in het gedrang en veranderen zelfs de gewoonten van deze migrerende soort.

Volgens de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO) wordt van de zeven meest geconsumeerde tonijnsoorten 34 procent op biologisch onhoudbare niveaus geëxploiteerd.

‘Verschillende vissoorten van de oostelijke Stille Oceaan, waaronder sommige die niet gevist mogen worden, zoals haaien, staan al op de rand van de ecologische afgrond’, aldus Cárdenas. ‘Er is niet veel bijkomende illegale visserij nodig om de duurzaamheid en voedselzekerheid die deze soorten bieden te ontwrichten.’

MEEST GELEZEN

• 1
  Hoe diverser de natuur, hoe beter voor je mentale gezondheid
• 2
  Deze Palestijnse burgerjournalisten brengen de dagelijkse realiteit in Gaza in beeld
• 3
  Hoe een pijplijn opblazen? We vragen het aan de rechter!

Werkgelegenheid

Pedro Díaz, een visser uit het noorden van Peru, vertelde het informatieplatform Diálogo Chino in de haven van Paita dat ‘we niet alleen willen vissen en vangen. We willen de inktvis laten paaien en ontwikkelen, zodat hij werkgelegenheid creëert en de staat geld in het laatje brengt. We moeten denken aan degenen die na ons komen, de jonge vissers.’

Alicia Mosteiro Cabanelas, FAO-visserijfunctionaris bij het regionale hoofdkantoor van de organisatie in de Chileense hoofdstad Santiago, vertelt dat het moeilijk is de volledige impact te meten van een vloot zoals de Chinese.

Niet alleen de Chinese vloot is een boosdoener. Ook vissersboten uit onder andere Brazilië, Chili en Mexico halen niet toegestane soorten uit het water.

Wél is het volgens Mosteiro Cabanelas onmiskenbaar dat ‘overbevissing altijd een directe impact heeft op de duurzaamheid van hulpbronnen, waardoor het inkomen van vissers daalt samen met de beschikbaarheid van visserijproducten voor lokale gemeenschappen en voor consumenten in het algemeen. Latijns-Amerika is geen uitzondering.’

En voor de FAO is het duidelijk dat ‘illegale, ongedeclareerde en ongereguleerde visserij een wereldwijd probleem is dat de instandhouding en het duurzame gebruik van de visbestanden in gevaar brengt. Het schaadt ook het levensonderhoud van vissers en verergert ondervoeding, armoede en voedselonzekerheid.’

Haaivinnensoep

Niet alleen de Chinese vloot is een boosdoener. Media uit kustlanden melden dat ook vissersboten uit onder andere Brazilië, Chili en Mexico verboden met de voeten treden en niet-toegestane soorten uit het water halen. Vissers uit Ecuador hebben grote hoeveelheden haaienvinnen geëxporteerd, nadat ze hadden verklaard dat haaien onbedoelde bijvangst zijn.

Haaienvinnen zijn erg populair in plaatsen als Hong Kong — een haaienvinnensoepje kan er tot 200 dollar kosten — en het Wereld Natuur Fonds (WWF) schat de wereldhandel in haaien- en roggenvlees op 2,6 miljard dollar.

Blijf op de hoogte

Schrijf je in op onze nieuwsbrieven en blijf op de hoogte van het mondiale nieuws

 eMO*: 1 keer per week het beste van MO*  MO*Mail: 3 keer per week het beste van MO*  Achter het verhaal  Ik ga akkoord met het privacybeleid *

Anti-spam code:

Stropers

Ook in Argentijnse wateren, rijk aan de inktvis Illex argentinus, heek, garnalen en andere gewaardeerde soorten, zijn Chinese vissers actief. Vorig jaar telde de overheid in de Argentijnse territoriale wateren zo’n 350 schepen onder Chinese vlag.

Volgens Argentijnse scheepskapiteins kleurt de Chinese vloot routineus buiten de lijntjes, met niet-gedeclareerde overladingen die illegale visserij camoufleren en het uitschakelen van de transponders die de locatie van hun schepen aangeven.

Een rapport uit juni van de internationale visvangst-ngo Oceana stelt dat meer dan 400 Chinese vaartuigen tussen 2018 en 2021 bijna 621.000 uur in de Argentijnse EEZ hebben gevist en 4000 keer van de radar zijn verdwenen.

Sinds 2015 vangen Argentijnse schepen minder dan 100.000 ton per jaar van de Argentijnse inktvis, met slechts 60.000 in 2016. Maar volgens berichten in lokale vakmedia blijkt daarentegen dat buitenlandse schepen (Chinees, Zuid-Koreaans, Taiwanees of Spaans) jaarlijks tot 500.000 ton inktvis vissen, in de buurt van de Argentijnse EEZ of zelfs erbinnen. Dat volume brengt tussen de 5 miljard en 14 miljard dollar per jaar op.

Ook buurlanden van Argentinië hebben illegale visvangst door Chinese schepen opgemerkt. Op 4 juli trof de Uruguayaanse marine in haar territoriale wateren een Chinees schip aan dat ’s nachts heimelijk op inktvis bleek te vissen.

De uitschieter tot dusver was de “Fu Yuan Yu Leng 999” die in 2017 door Ecuador werd ontdekt. Dat schip fungeerde als grote koelkast om de vangst van andere schepen op te slaan, en bevond zich illegaal in het Galapagos Marine Reserve. Op het schip werd ongeveer 500 ton vis gevonden, waaronder kwetsbare en beschermde soorten, vooral een zesduizendtal hamerhaaien.

De Ecuadoraanse justitie veroordeelde de kapitein van het schip en drie bemanningsleden tot een gevangenisstraf en 6,1 miljoen dollar boete voor het vissen op beschermde soorten. Omdat de boete niet werd betaald, werd het schip eigendom van de Ecuadoraanse marine.

Nieuwe Koude Oorlog

China heeft zijn machtige vloot formeel verboden om in verboden wateren te opereren en waarschuwde kapiteins dat het vergunningen zal intrekken van degenen die deze regels overtreden. Dat beloofde president Xi Jinping zijn Ecuadoraanse tegenhanger Guillermo Lasso toen hij in februari Beijing bezocht.

Tijdens een topontmoeting in Tokio afgelopen mei kwamen de regeringsleiders van Australië, de Verenigde Staten, India en Japan nieuwe bewakingsmechanismen voor de Chinese vissersvloot overeen.

Tegelijkertijd werkt Washington met landen als Ecuador, Colombia, Panama, Costa Rica en Mexico aan overeenkomsten die helpen toezicht te houden op de Chinese vloot, de grootste ter wereld met 17.000 schepen die 15 miljoen ton per jaar vissen op de verschillende wereldzeeën. Het Amerikaanse initiatief maakt deel uit van de hernieuwde wereldwijde confrontatie met de Aziatische reus, de zogenoemde nieuwe Koude Oorlog.