Afrikaanse homo's vechten “archaïsche” wetten aan

Homoseksualiteit is in de meeste Afrikaanse landen taboe en wordt beschouwd als des duivels en on-Afrikaans. Het Keniaanse Verbond van Homo’s en Lesbiennes (GALCK) is hoopvol dat deze verkeerde perceptie na het Wereld Sociaal Forum verandert.

“Wij zeggen dat we bestaan en dat we deel uit maken van de samenleving. We willen worden behandeld als mensen, omdat we mensen zijn. Wij leven in dezelfde wereld”, zei Pauline Kimani, universiteitsstudent in Nairobi, aan IPS. „Een homoseksueel leven leiden in Kenia is niet moeilijk - als je het stilhoudt. Het probleem is wanneer je uit de kast komt. Toen meisjes hoorden dat ik lesbisch was, werden ze bang om naast me te zitten. Ze dachten dat ik hen zou versieren.”

Dat is nog niets in vergelijking met de vele geweldplegingen waarvan homoseksuelen en lesbiennes in Afrika het slachtoffer zijn. Dikwijls worden ze gewoonweg vermoord op straat. Fikile Vilakazi, directeur van het Verbond van Afrikaanse lesbiennes, gaf aan IPS het voorbeeld van Zoliswa Nkonyana, een 19-jarig lesbisch meisje dat vorig jaar in het Zuid-Afrikaanse Kaapstad door een uitzinnige menigte werd vermoord.

Het probleem van discriminatie zit diep ingebakken in de Afrikaanse samenleving. In Zuid-Afrika worden lesbische vrouwen vaak verkracht, terwijl homoactivisten in Oeganda die opkomen voor hun rechten constant lastig worden gevallen door de politie. Het overkwam Juliet Victor Mukasa.

“Ze zijn mijn huis binnengevallen en hebben mijn vriendin gearresteerd. Ze hebben haar mishandeld en haar uitgekleed om te bevestigen dat ze een vrouw is, en hebben haar uren opgesloten. Vernederend. Daarbovenop namen ze ook de documenten in beslag van onze organisatie, die alle informatie bevatten over onze activiteiten.”

Mukasa moest onderduiken, omdat ze vreesde voor haar leven. Ze vervolgt nu de overheid voor het incident dat twee jaar geleden plaatsvond. “Ik zoek gerechtigheid. Ik moet vechten voor de vrijlating van mijn collega’s die in angst leven, die hun huis en baan verliezen en die vrezen uitgestoten te worden omwille van hun seksuele voorkeur.”

Volgens analisten houden de wetten in de meeste Afrikaanse landen het discriminerende gedrag tegenover homoseksuelen in stand. In verschillende landen staat homoseksualiteit buiten de wet, met strenge straffen voor hen die schuldig worden bevonden. In Kenia bijvoorbeeld staat op homoseksualiteit 14 jaar celstraf. In Oeganda kan een homoseksueel levenslang krijgen.

“De meeste van deze wetten zijn oude wetten die we hebben geërfd uit de koloniale periode. Wij gebruiken die wetten nog altijd, terwijl de architecten van deze wetten ze in hun eigen land al lang hebben aangepast. We moeten tot een wet komen die homoseksualiteit erkent en elke vorm van discriminatie verbiedt”, zegt Judy Kaari van GALCK.

Een land als Zuid-Afrika heeft al homovriendelijke wetten, zoals het recht op een huwelijk tussen twee personen van hetzelfde geslacht. Maar “vriendelijke” wetten alleen kunnen de discriminatie en het demoniseren niet stoppen, betogen activisten. Even broodnodig zijn campagnes die de bevolking over het thema van homoseksualiteit sensibiliseren.

Annika Rodriguez van Skeiv Solidaritet, een lesbische organisatie in Noorwegen, kijkt daarbij vooral naar de religieuze gemeenschap die nogal onwennig met het thema omspringt. „Wanneer jonge mensen naar een priester gaan, vragen ze om te worden genezen. Homoseksualiteit is geen ziekte. Priesters geven hen het gevoel dat ze het niet waard zijn om zo verder te leven. Veel jongeren proberen daarom zelfmoord te plegen”, aldus Rodriguez.

De bevolking beter voorlichten over de seksuele voorkeuren van mensen is “een grote uitdaging, maar de weg die we moeten bewandelen”, besluit Vilakazi. (YDL/ADR)