Akkoord over proces dictator Hissène Habré 'nabij'

Habré bevindt zich in Senegal, maar dat land wil onder meer van Europa geld voor de eventuele kosten van zo’n monsterproces. Europa en Senegal zijn het oneens over hoeveel dat mag kosten.
Senegal wil dictator berechten
Belgen van Tsjadische afkomst hadden klachten ingediend tegen Habré vanwege marteling en andere misdaden. België heeft daarop geëist dat Senegal Habré zelf berechtte – zoals was afgesproken in overleg met de Afrikaanse Unie – of hem zou uitleveren aan België. Er is al lange tijd gekibbel over hoe hoog de proceskosten kunnen oplopen, maar uit een onderhoud dat minister Michel afgelopen weekend had met de Senegalese president Abdoulaye Wade, zou blijken dat Europa en Senegal het bijna eens zijn over de omvang van het kostenplaatje. Deze week zou een Europese delegatie in Senegal landen voor verdere besprekingen, aldus Michel. ‘We zijn dicht bij een akkoord, zei de president tegen mij. Hij heeft mij bevestigd dat hij bereid is om Habré te berechten, op voorwaarde dat hij de nodige fondsen krijgt.’
België moet meebetalen
Europa zou het gros van de proceskosten moeten ophoesten, waarover nog niets concreet is afgesproken, en volgens Michel moet ook België financieel zijn steentje bijdragen. Want ‘dat is ons land verschuldigd aan de Belgen van Tsjadische komaf’, luidt het, ‘en aan het internationaal recht’. Michel had een onderhoud van een uur met de bejaarde president van Senegal en de zaak Habré zou haast doen vergeten waarom de minister eigenlijk naar Senegal afzakte: om een nieuw bilateraal akkoord voor ontwikkelingssamenwerking te valideren. Het vorige programma loopt af eind 2009.
Belgische ontwikkelingssamenwerking haalt 0,7 pct

Het nieuwe meerjarenprogramma (2010-2013) voorziet in ruim 13 miljoen euro per jaar, over een periode van vier jaar: een stijging met 60 % tegenover het vorige – driejarige – programma dat 24 miljoen euro omvatte, aldus het kabinet. Senegal is één van de achttien ‘prioritaire’ landen waaraan de Belgische overheid rechtstreeks ontwikkelingsgeld blijft geven. ‘Ook al omdat we sinds de jaren zestig met Senegal hebben samengewerkt’, luidde het. Senegal ligt in West-Afrika en is zeer afhankelijk van donorgeld. Het is de jongste jaren zwaar getroffen door de gestegen voedselprijzen. Droogtes deden oogsten mislukken en overstromingen zetten hele delen van de overbevolkte hoofdstad Dakar blank.

De rijke landen vervuilen en de arme landen worden nog armer door de opwarming van het klimaat.

Vanaf volgend jaar legt de Belgisch-Senegalese bilaterale samenwerking het accent hoofdzakelijk op gezondheid, milieu, waterzuivering- en huishouding, met onder meer de bouw van bekkens om het water vast te houden. Projecten uit het vorige meerjarenprogramma, zoals het verstrekken van microkredieten, ‘doven uit, maar geen enkel project wordt onderbroken’. ‘De projecten die ten einde lopen, krijgen nog geld bij wijze van exitstrategie’, aldus Michel’s kabinetsmedewerker Derbaudrenghien. Twee miljoen van de totale enveloppe van ruim 52 miljoen euro (2010-2013) dient om de uitdovende projecten op vlak van microfinanciering te ‘consolideren’. Nog ’s twee miljoen is bestemd voor de aflopende projecten rond beroeps- en technische opleidingen.
Klimaat mag niet knibbelen aan Belgische hulp
In de hoofdstad Dakar, waar minister Michel maandag ook enkele projecten bezoekt, beloofde Michel in België te zullen ijveren voor extra ontwikkelingsgeld dat de effecten van de klimaatswijziging moet temperen, bovenop de bestaande portefeuille voor ontwikkelingssamenwerking. België verklaarde bij monde van zijn premier Guy Verhofstadt sinds 2003 dat het tegen 2010 zo’n 0,7 procent van zijn inkomen aan ontwikkelingssamenwerking zou besteden. Dat is gelukt, beweert Michel. ‘In 2010 haalt de Belgische ontwikkelingssamenwerking de 0,7 %-norm, maar voorlopig slechts 5 % daarvan dient om de nefaste effecten van de klimaatswijziging aan te pakken. Ik wil hiervoor meer en bijkomende fondsen, bovenop de 0,7%. Daarvoor bestaat wel nog geen consensus binnen de ministerraad’.
België moet nog minder partnerlanden overhouden

Michel gaf ook nog aan dat hij liefst het aantal prioritaire partnerlanden van de gouvernementele Ontwikkelingssamenwerking – het zijn er nu achttien – nog vermindert en heeft zelfs ‘al enkele voorbeelden’ in gedachten. ‘Maar die namen wil ik niet kwijt en nu we de 0,7% norm zullen halen, is het debat hierover ook iets minder dringend geworden.’