Amerikaanse haviken plannen vreedzame regimewissel in Iran

De Iraanse leider, ayatollah Ali Kahemenei, en zijn theocratisch apparaat zijn kop van jut in de paper Iran, een nieuwe aanpak die het CPD publiceerde. Het Iraanse volk is onze bondgenoot. De Iraniërs willen zichzelf bevrijden van Khameneis onderdrukking en willen dat Iran zich aansluit bij de gemeenschap van voorspoedige, vredige democratieën, klinkt het in de paper.

Het CPD pleit ervoor om het recht te behouden Khameneis nucleaire capaciteit te vernietigen of verzwakken als Teheran zich niet houdt aan de afspraken met Groot-Brittanië, Frankrijk, Duitsland en het Internationaal Atoomagentschap (IAEA). Tegelijkertijd verdedigt het CPD een people-to-people beleid, voornamelijk gericht op jonge Iraniërs die ver van het regime lijken te staan, en een beter gebruik van televisie, radio en het internet om direct met het Iraanse volk te communiceren. In de paper roept de groep neoconservatieven ook op om de Amerikaanse ambassade in Teheran opnieuw te openen. Een kwarteeuw geleden heeft Washington de ambassade ontruimd nadat militanten de ambassade hadden bezet en het personeel gegijzeld hielden.

Hoewel verschillende rapporten melden dat de regering-Bush in Iran geheime operaties heeft toegestaan om de regering omver te werpen, verwijst het CPD in haar plan niet dergelijke initiatieven. Volgens Mark Palmer, speechschrijver van de voormalige Amerikaanse president Ronald Reagan, auteur van het boek Breaking the Real Axis of Evil: How to Oust the World’s Last Dictators by 2025 en tevens auteur van het CPD-plan, zijn die operaties niet noodzakelijk.

Het Committee on the Present Danger is vorige zomer als lobbygroep opgericht om steun te verzamelen voor de Oorlog tegen het Terrorisme. Enkele prominente leden zijn James Woolsey, voormalig hoofd van het Central Intelligence Agency (CIA) en Frank Gaffney, directeur van het Centre for Security Policy. Ook haviken van het American Enterprise Institute (AEI) en het beruchte Project for the New American Century (PNAC), een van de inspiratiebronnen voor het buitenlandbeleid van Bush, zijn lid van het CPD.

Tot voor kort pleitten heel wat CPD-leden voor een Iran-beleid gebaseerd op isolatie en confrontatie, met inbegrip van militaire actie. Palmer: De vrees bestond dat het sturen van een ambassadeur naar Teheran het Iraanse regime zou legitimeren of versterken. Die visie is volgens Palmer te kortzichtig: in de jaren tachtig stuurde Washington ook diplomaten naar ambassades in landen van het Sovjet-blok terwijl het tegelijkertijd de democratische groepen ondersteunde die uiteindelijk de communistische regimes in die landen hebben omvergeworpen.

Iran-specialist William Beeman van de Brown-universiteit reageert naar eigen zeggen ontsteld op de zes pagina’s tellende CPD-paper. Ze kennen totaal niets van Iraanse politiek of de regeringsstructuur. Omwille van een of andere bizarre reden hebben ze besloten om ayatollah Ali Kahmenei voor te stellen als een soort dictator genre Saddam. Ik vermoed dat zoiets hun doelpubliek helpt om de huidige Iraanse regeringsstructuur in een bekend vakje te stoppen. (KC/PD)