Amper kwart Sudanese kinderen gaat nog naar school

In Sudan werken meer dan negentig hulporganisaties, naast het Rode Kruis en een vijftiental agentschappen van de Verenigde Naties. In Darfour, in het westen van het land, worden ze nog elke dag geconfronteerd met geweld, platgebrande dorpen en scholen en massale vluchtelingenstromen. De chronische onveiligheid, de slechte staat van de wegen en een gebrek aan geld en personeel maken het ook in andere provincies moeilijk de kinderen en de meest kwetsbare bevolking te bereiken.
In Darfour vechten door de regering gesteunde milities van Arabische nomadenstammen een burgeroorlog uit met een zwart-Afrikaans rebellenleger. “In Darfour hebben kinderen te maken met verschrikkelijke vormen van geweld en misbruik”, zegt Kathleen Hunt van Watchlist, “Zonder hoop en middelen riskeren ook zij meegesleurd te worden in het geweld.”
Het rapport maakt een inventaris op van de beproevingen waaraan Sudanese kinderen worden onderworpen, gaande van verkrachting en moord over gedwongen rekrutering als kindsoldaat tot seksuele uitbuiting en dwangarbeid. In Darfour gebruiken de Arabische milities verkrachting systematisch als oorlogswapen.
Slechts een kwart van de kinderen in Sudan gaat nog naar school, een triest wereldrecord. “Verschillende leraars geven nog elke dag les zonder dat ze ervoor worden betaald”, zegt Jenny Perlman Robinson, een van de partners van Watchlist, “De kinderen zijn soms 2 uur te voet onderweg naar school, met een lege maag.”
De humanitaire crisis is niet minder ernstig. Twee miljoen mensen zijn afhankelijk van voedselhulp en 17 miljoen mensen hebben geen toegang tot drinkbaar water. In het zuiden van Sudan is er slechts 1 centrum voor basisgezondheidszorg per 80.000 inwoners.
Volgens Unicef haalt in het zuiden één kind op vier zijn vijfde levensjaar niet. Elk jaar sterven 100.000 kinderen aan de gevolgen van diarree, malaria, aids of ademhalingsziekten, meldt het rapport van Watchlist.
De ngo-koepel doet dan ook op nieuw een oproep naar de Sudanese overheid om de toegang voor hulporganisaties tot de ergst getroffen burgerbevolking te vergemakkelijken. “We verwachten een sterk engagement vanwege de regering om de kinderen te helpen”, zegt Kathleen Hunt, “De internationale gemeenschap is zich bewust van de situatie in Darfour, maar er gebeurt niet veel om de kinderen beter te beschermen. Ze kunnen niet wachten tot het einde van de gevechten om weer naar school te gaan.”