Argentinië herovert controle over oliebedrijf YPF

Na een maandenlang aanslepend conflict met Repsol stuurde de centrumlinkse regering van president Cristina Fernández gisteren (maandag) een wetsvoorstel naar de Senaat waardoor 51 procent van de aandelen van YPF onteigend worden. YPF wordt nu gecontroleerd door het Spaanse Repsol.

De beslissing is vooral gebaseerd op de aanzienlijke productiedaling. Argentinië moest vorig jaar voor meer dan 9,3 miljard dollar olie invoeren terwijl het tientallen jaren zichzelf had kunnen bevoorraden.  

Onleefbaar land

YPF investeert niet in oliewinning in Argentinië maar geeft voorrang aan plaatsen zoals Alaska, de Golf van Mexico, de Caraïbische Zee en Noord-Afrika, zegt de regering. Op die manier wordt Argentinië “een onleefbaar land”, “niet door een gebrek aan middelen maar door bedrijfsbeslissingen”, aldus Fernández.

YPF werd in 1922 door de Argentijnse staat opgericht en is de belangrijkste olieproducent van het land. Het werd in de jaren negentig geprivatiseerd, toen Carlos Menem (1989-1999) president was. Sindsdien had de staat minder dan 1 procent van de aandelen.

Van de onteigende aandelen wordt 49 procent verdeeld over een tiental provincies die de laatste weken YPF-concessies hadden opgezegd wegens een gebrek aan investeringen.

Nationalisering

“Dit is het begin van een proces van nationalisering die naar 100 procent moet gaan”, zegt Félix Herrero, ondervoorzitter van Moreno, een organisatie die ijvert voor de recuperatie van de nationale energiebronnen. Volgens Herrero zal de staat door de verwerving van 51 procent aandelen jaarlijks 2 miljard dollar binnenkrijgen, zodat het op termijn YPF helemaal kan verwerven.

Andere economen betwijfelen of de opbrengsten voldoende zullen zijn om het bedrijf volledig te kopen en vervolgens te investeren wat nodig is om de reserves te verruimen en naar nieuwe olie te zoeken.

Econoom Mariano Lamothe van consultancybedrijf Abeceb zegt dat de beslissing van de president het bedrijf alleen in andere handen heeft doen overgaan. “Het valt nog te bezien welke plannen de staat heeft, hoe hij de productie gaat organiseren en waar hij de financiering vandaan gaat halen.”