Argentinië mikt op onderzeese expansie

Argentinië ondertekende in 1982 met 119 andere landen de VN-conventie over maritiem recht. Volgens deze “grondwet voor de wereldzeeën” kunnen landen die aan de zee liggen aanspraak maken op een economische exclusiezone tot 200 mijl uit de kust. Wanneer echter het continentale plat nog verder reikt, kunnen landen aanspraak maken op de zeebodem en alles wat eronder zit tot maximum 350 mijl uit de kust.
Om de onderzeese grenzen precies vast te leggen, richtten de VN een Commissie voor de grenzen van het continentaal plat op. De lidstaten van de Conventie kregen tien jaar, tussen 1999 en 2009 om uit te vissen hoe groot hun onderzeese grondgebied nu precies was.
In Argentinië is dat de bevoegdheid van een nationale commissie, die intussen al twee derde van het onderzeese grondgebied in de Atlantische Oceaan in kaart heeft gebracht. Dat gebeurde met behulp van een onderzoeksschip dat dieptemetingen en zwaartekrachtmetingen uitvoerde en op basis van seismische informatie.
De resultaten lijken aan te geven dat het continentale plat van Argentinië overal 350 mijl breed is, soms nog langer. Dat betekent dat Argentinië in principe aanspraak kan maken op 700.000 vierkante kilometer extra grondgebied en ook op de olie en het gas in de bodem. Andere mogelijke bodemrijkdommen zijn zink, methaan, mangaan of kobalt. Argentinië kan evenwel geen aanspraak maken op de visbestanden in de zee boven het grondgebied. Het mag alleen levende wezens exploiteren - of hun genetische code - wanneer die in permanent contact leven met de zeebodem, schelpdieren met name.
“De grootste zekerheid is, paradoxaal genoeg, een onbekende”, zo schrijft de voorzitter van de Argentijnse nationale commissie, Roberto García Moritán, in een opiniestuk in de krant El Clarin. “De oceaan herbergt heel wat rijkdommen die nog niet zijn ontdekt.”
Niet alleen Argentinië, maar ook Groot-Brittannië wil in 2009 zijn aanspraken op nieuw onderzees grondgebied presenteren voor de VN-commissie. Mogelijk komt het dan tot een nieuwe twist over de Falkland-eilanden, door de Argentijnen Malvinas genoemd. De eilandengroep in de zuidelijke Atlantische Oceaan ligt op het continentaal plat van Argentinië, zo’n 350 mijl uit de kust.
De archipel wordt evenwel sinds de negentiende eeuw bezet door Groot-Brittannië en de inwoners van de eilanden hebben bij referendum te kennen gegeven dat ze liever Brits willen blijven. De 3000 inwoners van Falklands, die overwegend van Britse origine zijn, verdienen goed hun brood met de exploitatie van de visbestanden rond de eilanden.