‘Armoede wordt belangrijke vijand van de joodse staat’

De cijfers over de armoede werden eerder deze week gepubliceerd door het Nationaal Instituut voor de Sociale Zekerheid, dat in Israël verantwoordelijk is voor de sociale uitkeringen. Minister van Sociale Zaken, Zevulun Orlev, noemde het nieuwe armoederapport een alarmerend teken en een gevaar voor de Israëlische maatschappij.

Volgens het rapport is het aantal armen in het land op één jaar gestegen met 43.000. En ook de Bank van Israël kwam vorige week met cijfers die bevestigen dat het hier om een blijvende trend gaat. De Bank berekende dat het aantal armen in de staat Israël verdriedubbeld is in de periode 1988-2001.

Voor de Israëlische overheid is gezin van vier personen arm als het niet meer dan 1.000 dollar per maand ter beschikking heeft (na aftrek van de belastingen en inclusief sociale uitkeringen). Ter vergelijking: in de door Israël bezette Palestijnse gebieden (de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook) heeft 60 procent van de Palestijnen volgens de jongste cijfers van de Wereldbank minder dan 60 dollar per maand.

Na drie jaar militaire inspanningen om af te rekenen met de Intifada, de opstand in de bezette Palestijnse gebieden, zit Israël in een diepe economische recessie. De tot voor kort erg florissante technologiemarkt geraakte in een diep dal. Nieuwe jobs worden er nog nauwelijks gecreëerd en de werkloosheid treft nu al tien procent van de actieve bevolking.

De rechtse regering van premier Ariel Sharon zette het mes in lonen en sociale uitkeringen. Zo kondigde minister van Financiën, Benjamin Nethanyahu, eerder dit jaar een verlaging aan van de kinderbijslag van 20 tot 25 procent. Het armoederapport van het Nationaal Instituut voor Sociale Zekerheid wijst er overigens op dat 40 procent van de armen in Israël een baan heeft. Maar hun loon is zo laag dat ze onder de armoedegrens blijven steken.

De economische vooruitzichten blijven somber voor de staat Israël. De meeste waarnemers gaan ervan uit dat hierin geen wezenlijke verbetering zal komen zolang er geen vooruitgang wordt geboekt in het vredesproces en er geen politieke oplossing komt voor het conflict met de Palestijnen.
De sociaal-economische politiek van de regering Sharon heeft inmiddels het aantal gaarkeukens in Israël drastisch doen toenemen. Steeds meer liefdadigheidsinstellingen moeten de rol van de overheid overnemen en de armen van voedsel voorzien.