Baloji lanceert cd in Kinshasa

Baloji bracht onlangs zijn tweede cd uit -Kinshasa succursale- wat gedeeltelijk een remake is van de eerste Hotel Impala, aangevuld met materiaal dat refereert naar de vijftigste verjaardag van de onafhankelijkheid -onder andere Independence cha cha, le jour après. ‘Hotel Impala was de naam van het hotel dat mijn vader had in Kolwezi. Na de plunderingen, waarbij het hotel in puin gelegd werd, heb ik nooit meer wat van hem gehoord. Die eerste cd was een muzikale poging om de banden met mijn vader en moeder, die in Lubumbashi woont, te herstellen. Kinshasa succursale is gewoon wat de titel zegt: de tweede vestiging van dat imaginaire hotel.’
Baloji arriveerde zondagavond in Kinshasa in het gezelschap van onder andere de legendarische gitarist Dizzy Mandjeku, die nog bij de grote meesters Tabu Ley Rocherau en Franco Luambo Makiadi speelde en maandagavond voor het eerst in 22 jaar zijn moeder terugzag in Kinshasa.
De persconferentie in het Centre Wallonie-Bruxelles, dat de tournee van Baloji en zijn Orchestre Katumbi organiseert, was echter niet helemaal de blijde intrede die de Luikse rapper zich misschien gewenst had. De ene na de andere journalist stelde vragen bij de komst van de Belgische Congolees, bij het feit dat hij kansen krijgt die Congolese muzikanten niet krijgen, en bij het feit dat het voorprogramma in de zes steden die hij aandoet telkens gespeeld wordt door een populaire, lokale groep: ‘Is dat misschien om volk te trekken dat anders niet zou komen opdagen als alleen een onbekende Belgische Congolees op de affiche zou staan?’ Het illustreerde de vaststelling die het dossier van MO*75 maakt op basis van een vijftal focusgroepen met Belgische Congolezen: in België worden ze geconfronteerd met racisme, in Congo met afwijzing of onstilbare vragen naar bijstand.
Baloji antwoordde kort en kalm op de vragen, en beweerde achteraf in een interview met MO* dat hij niet geraakt was door de spanning die in de lucht hing. Een andere aanwezige duidde de hele sfeer als typerend voor de mediawereld -en misschien wel voor de bredere samenleving in Kinshasa- waar jaloezie vaak meer ruimte krijgt dan aanmoediging.
Naar aanleiding van het dossier over de Congolezen in België had MO* een kort gesprek met Baloji over het belang van muziek voor de diaspora in België. ‘Muziek is heel belangrijk omdat ze een rol speelt in de hele kwestie van de dubbele identiteit en de culturele wortels, zeker voor Congolezen die op Belgische bodem geboren zijn’, antwoordt Baloji. Voor hem is de muzikale weg trouwens de perfecte manier om terug te keren naar Congo, omdat ‘muziek, aanzet tot nederigheid: elke muzikant is tenslotte beïnvloed en gevormd door een andere muzikant.’ Baloji erkent daarmee ook zijn verbondheid met de grote meesters uit de Congolese muziek, maar hij enadrukt het belang van evolutie en nieuwe creatie. ‘Respect hebben voor onze culturele erfenis betekent niet dat je blijft steken in een gestolde traditie.’