Boliviaanse president stuit op grenzen van populair beleid

Tussen 14 en 18 april wierpen stakende onderwijzers en ambtenaren in de grote steden en op de belangrijkste verbindingswegen in Bolivia blokkades op. President Evo Morales, die vroeger aan het hoofd van de grootste vakbond van cocatelers dergelijke harde acties niet schuwde, kreeg daarmee een koekje van eigen deeg.

De regering slaagde er uiteindelijk in de actievoerders de blokkades toe doen opruimen door bepaalde categorieën van overheidspersoneel een loonsverhoging van 12 procent toe te staan. De onderwijzers hadden 15 procent geëist, maar stemden er mee in hun acties voorlopig op te schorten.

Hongerloon

“Evo heeft ons geleerd wegversperringen op te werpen”, zegt Nacira Limpias, een leerkracht die vorige week met tientallen collega’s een weg afsloot in Guayaramerín, niet ver van de grens met Brazilië. Bolivia telt 120.000 leerkrachten. Het basissalaris van 1.200 bolivianos (116 euro) “is niet genoeg om van te eten”, klaagt Limpias. Morales heeft sinds het begin van zijn mandaat in 2006 het algemene minimumloon in Bolivia verhoogd van 42 naar 78 euro per maand, maar dat blijkt niet voldoende    

Om carrière te maken als leraar moet je “complexe examens” afleggen, zegt Castulia Solares, een hoofdonderwijzer en ook lid van het stakerscomité van Guayaramerín. Zelfs aan de top van de ladder bedraagt het loon amper het dubbele van de beginwedde van jonge leerkrachten. Maar het grootste probleem is dat de inflatie de koopkracht van de leerkrachten almaar afzwakt. Daardoor komt het steeds vaker tot acties.

Het onderwijzend personeel is ook boos over “de valse beloften van Morales”, zegt Francisco Noza, een andere leraar die meedeed aan de acties. De president heeft de leerkrachten in het land al vaker beloofd dat hun lonen verder zullen stijgen, en maakt zich sterk dat iedereen die voor de klas staat op termijn ook over een computer zal kunnen beschikken.

Braziliaanse dam

Niet ver van Guayaramerín maken Braziliaanse investeerders zich intussen klaar om miljarden te pompen in een project dat veel Bolivianen nog meer van hun president kan vervreemden. Op de machtige rivier Beni wordt een waterkrachtcentrale met een vermogen van 990 megawatt gepland, bijna voldoende om heel Bolivia van stroom te voorzien. Maar volgens een haalbaarheidsstudie die de Boliviaanse regering bestelde bij het Canadese consultancybedrijf Tecsult, zal de Cachuela Esperanza-dam het meest opleveren als alle stroom aan Brazilië verkocht wordt. Met de opbrengst zou Bolivia dan diesel kunnen kopen voor de thermische centrales die Guayaramerín en andere Boliviaanse steden in de grensstreek nu stroom leveren. De elektriciteit van de Cachueladam in Bolivia verdelen, zou daarentegen enorme investeringen vergen.

Als Bolivia voor de meeste rendabele oplossing kiest, heeft het land straks een waterkrachtcentrale op zijn grondgebied staan die door Brazilië gebouwd en betaald werd en alleen stroom produceert voor Brazilië. Dat staat haaks op het dure eed die Morales heeft gezworen om de “energiesoevereiniteit” van zijn land te bewaken, zegt Justiniano, een ingenieur die als onafhankelijke consultant werkt voor het Boliviaanse ministerie van Milieu en Water. Morales kon rekenen op massale steun van de bevolking toen hij in 2006 de belangrijke olie- en gassector in het land verregaand nationaliseerde.

Tegen de Cachuela Esperanza-dam is ook al veel protest gerezen van organisaties als  de Federatie van Inheemse Volken van Oost-Bolivia. Die voorspellen dat de milieu-impact van de dam erg groot zal zijn.

Hogeresolutiefoto op http://ipsnoticias.net/fotos/Bolivia_rioBeni_CachuelaEsperanza_MarioOsav…