Burundi zit door voorraad aidsremmers

De inspanningen tegen de aidsepidemie dreigen een maat voor niets te worden, zeggen Burundese aidsbestrijdingsorganisaties. Het land kampt met een acuut tekort aan aidsremmers en aidstests. “Sinds oktober 2006 kunnen we geen enkele aidstest meer uitvoeren”, zegt Françoise Ndayishimiye, hoofd van de Nationale Raad voor de Strijd tegen Aids (CNLS).
Ze wijt de problemen aan administratieve traagheid: het ministerie van Financiën heeft de bestelbonnen nog niet ondertekend. Vroeger kon een commissie met leden uit plaatselijke organisaties, artsen en de CNLS zich rechtstreeks tot de producenten wenden. Die procedure werd twee jaar geleden gewijzigd en nu moet de aanvraag langs het ministerie van Financiën passeren.
Op het ministerie van Financiën ontkent men niet dat de bestellingen al maanden aanslepen, maar schuift men de schuld door naar het ministerie belast met de strijd tegen aids. “We hebben hen gevraagd de bestelling opnieuw in te dienen – een bestelling van meer dan een miljoen dollar – maar sinds november 2006 is er geen dossier meer binnengekomen”, zegt Alain Bwabo, woordvoerder van het Burundese ministerie van Financiën.
Bwabo schuift de zwarte piet ook door naar de aidsbestrijdingsorganiaties zelf en betreurt dat die pas zo laat in actie zijn geschoten. “Ze worden wakker als de voorraden uitgeput zijn, terwijl ze bijna allemaal weten hoe lang het duurt om bij te bestellen. Ze wachten tot er niets meer is, om dan luidkeels te roepen dat het ministerie geen bestellingen doorlaat.”
De Burundese minister belast met de strijd tegen aids, Barnabé Mbonimpa, ontkent de ernst van het bevoorradingsprobleem. Op 8 maart verklaarde hij dat er aidsremmers waren aangekomen in de luchthaven van de Burundese hoofdstad Bujumbura. Daarop ging Jeanne Gapiya, de voorzitster van de nationale vereniging voor steun aan seropositieven en aidspatiënten (ANSS), snel ter plaatse kijken om vast te stellen dat er nog niks was aangekomen.
Pancras Ntibarufata, de arts die op het ministerie van Gezondheid instaat voor de behandeling van aidspatiënten, zegt dat het gebrek aan eerstelijns-aidsremmers de patiënten geen andere keuze laat dan over te schakelen op nieuwere tweede- of derdelijnsmiddelen. Maar die zijn veel duurder.
“Er rest ons niets anders dan onze woede te tonen met betogingen”, zegt Benjamin Nicayenzi, de coördinator van het Netwerk van Mensen met HIV/aids in Burundi. In april vorig jaar kwamen aidspatiënten al eens op straat in Bujumbura om betere toegang tot aidsremmers te eisen.
In Burundi is volgens de VN-Aidsorganisatie UNAIDS 6% van de bevolking seropositief. De Burundese Nationale Raad voor de Strijd tegen Aids (CNLS) schat dat het om 250.000 personen gaat, waarvan 25.000 behandeling nodig hebben. Volgens het jaarrapport van de Raad van 2006 kregen dat jaar in werkelijkheid maar 8.254 zieken toegang tot geneesmiddelen.