Calais blijft migranten opjagen

Vandaag wonen nog steeds zestig tot honderd migranten van diverse nationaliteiten, meestal mannen, in en rond de stad, in verlaten fabrieken en andere vervallen gebouwen, in de bossen of onder bruggen. Week na week, soms dagelijks, voert de politie raids uit op de kampen. Meestal worden de migranten niet in beschuldiging gesteld. Ze worden enkele uren of een dag vastgehouden in het detentiecentrum Coquelles, twee uur stappen van Calais. Na hun vrijlating moeten ze te voet terug. Sommige migranten zijn al meerdere keren op één dag gearresteerd.

Nauwelijks nog zichtbaar

De raids hebben de groep flink uitgedund. De migranten zijn nauwelijks nog zichtbaar. Op enkele straten van het elegante stadhuis treffen we drie Palestijnen aan op de eerste verdieping van een fabrieksruïne.

Achmed uit Gaza kwam negen maand geleden naar Calais. Als gevolg van een sprong om aan een politieraid te ontsnappen kwam hij in het ziekenhuis terecht, waar hij zes maanden verbleef. De drie verdrijven de kou door hout van het dakgebinte te verbranden in een metalen emmer. Hun slaapvertrek hebben ze met een plastic vel afgeschermd maar door een recente politieactie zit daar nu een groot gat in.

Philippe Mignonet, onderburgemeester in Calais, zegt dat het stadsbestuur “een bepaalde druk” wil aanhouden zodat de migranten Calais verlaten en anderen minder geneigd zijn naar Calais te komen. “We willen hen de boodschap sturen dat het geen zin heeft naar Calais te komen, dat het niet zo makkelijk is als de maffia’s hen vertellen.” Hij benadrukt dat dit beleid de goedkeuring heeft van de Britse immigratiediensten.

Kleinere kampen

Bewijzen dat dit beleid zijn doel bereikt, zijn er niet. Er zijn zeker minder migranten dan vroeger in Calais, een trend die in overeenstemming is met een meer algemene terugval in de stromen migranten zonder documenten in heel Europa. Maar er blijven nieuwe migranten komen, en velen hebben Calais verlaten en verschansen zich in kleinere kampen langs de Franse kust.

Plaatselijke humanitaire organisaties schatten dat er acht tot tien van die kampen zijn tussen Duinkerken en Boulogne, in de buurt van havens en parkeerplaatsen voor vrachtwagens. Wellicht zijn het er meer.

Een van die kampen bevindt zich in de buurt van Teteghem, op een desolate strook tussen de A16 en een meertje. Dertig tot veertig migranten, vooral Afghanen en Iraniërs trotseren er de kou. Het is er nog moeilijker dan in de kampen van Calais. Beschutting tegen de ijzige wind ontbreekt. De migranten slapen in een tentje, op blokken piepschuim of gewoon op de grond. Velen zien er slecht uit. Een Iraniër heeft zijn twee jaar oude dochter op de arm, het meisje is verkleumd van de kou.

Vrachtwagens

De plaats is aantrekkelijk voor migranten zonder documenten omdat enkele kilometers verderop de haven van Duinkerken ligt. Op een parkeerplaats vlakbij houden de vrachtwagens op weg naar de haven soms halt. ‘s Nachts, soms zelfs overdag, proberen de migranten in de vrachtwagens te klimmen.

Het kamp bij Teteghem krijgt enige hulp van organisaties zoals Medicins du Monde. Coördinator Mathieu Quinet zegt dat zijn werk hier moeilijker is dan in Afrika: er is geen sociale structuur in het kamp, door het grote verloop moet zijn organisatie voortdurend nieuwe medische problemen oplossen en nieuwe contacten leggen. De plaatselijke autoriteiten werken niet mee, ze zijn de pogingen om de leefomstandigheden van de migranten te verbeteren zelfs vijandig gezind, zegt Quinet.