Colombiaanse jongeren hebben gewetensbezwaar

Al meer dan veertig jaar is Colombia het toneel van gewapende conflicten. Sociale, economische en politieke problemen worden nagenoeg traditiegewijs met geweld beslecht.
Momenteel gaat zo’n 45% van het BNP naar de financiering van de strijd tussen de drie grootste gewapende groepen: het officiële regeringsleger, de linkse guerrillero’s, waaronder de grootste rebellenbeweging FARC, en zo’n 30.000 paramilitairen die zich in de jaren tachtig hebben verzameld in illegale legertjes als verdediging tegen aanvallen van de guerrilla. Geen van de drie partijen schuwt geweld tegenover onschuldige burgers en alle drie zijn ze op een of andere manier betrokken bij de lucratieve Colombiaanse drugshandel of -productie.

Militair paspoort

Sinds zijn aantrede in 2002, voert de rechtsgezinde president Alvaro Uribe een beleid van ‘democratische veiligheid’, waarmee hij het Colombiaanse volk beloofde om een einde te maken aan het overheersende conflict met de FARC-rebellen (voor meer informatie zie: Colombianen kunnen harde lijn Uribe wel smaken). Na zijn herverkiezing in 2006 zette Uribe dit beleid verder, en al is het geweld in Colombia de laatste jaren duidelijk afgenomen, toch blijken zijn gebruikte methoden niet altijd de meest democratische.
Zo steunt de militarisering grotendeels op de gedwongen participatie van de Colombiaanse burgers. De regering ziet participatie in het conflict als een burgerplicht en beschuldigt opponenten van de militaire strategie systematisch van terrorisme. Jongeren die niet in het bezit zijn van een bewijs van militaire dienstplicht –een militaire identiteitskaart- kunnen worden opgepakt en opgesloten, vaak met mishandeling en foltering als gevolg.
Ze kunnen zich niet inschrijven aan de universiteit en krijgen geen toegang tot openbare of officiële ambten. De rebellen en de paramilitairen beschouwen op hun beurt iedereen met een militair paspoort als ‘collaborateur’ met de overheid. Daarmee is de cirkel rond.  

Gevangen 

De Colombianen zitten met andere woorden gevangen tussen het geweld van de verschillende gewapende groepen en worden bovendien gedwongen hierin een kant te kiezen. De organisatie ‘Collectieve Actie van Gewetensbezwaarden’ richt zich op jongeren, de meest kwetsbare groep. Een vierde van de strijders zijn minderjarigen, die vaak illegaal en onder het voorwendsel van bescherming en geld worden gerekruteerd uit arme wijken. Meisjes worden ingelijfd als seksslaaf of bieden zich uit financiële noodzaak zelf aan als prostitué.

Recht op gewetensbezwaar

De ‘Collectieve Actie van Gewetensbezwaarden’ ontwikkelt, onder andere met de steun van Volens vzw, sociale, economische, politieke en juridische alternatieven voor de rekrutering van Colombiaanse jongeren. Door middel van een beleidsstrategie voor gewetensbezwaarden en jongeren die het risico lopen gerekruteerd te worden en met behulp van internationale steun, wil de organisatie de Colombiaanse regering onder druk zetten om het recht op gewetensbezwaar, hetgeen nochtans in 1991 in de grondwet werd opgenomen, officiële draagkracht te geven en de mensenrechten te respecteren.
De Colombiaanse regering maakt zich volgens CAG schuldig aan de schending van drie mensenrechten: het recht op gewetensvrijheid, het recht op onderwijs en het recht op werk.  

Voor meer informatie of om de organisatie te steunen, kan je terecht op www.objecioncolombia.org.