De Afrikaanse presidenten komen naar Brussel

Hoe kwam u op het idee om Afrikaanse presidenten op muziek te zetten?

Al wat onze grote leiders gezegd en gedaan hebben, verdient het om onthouden te worden. We hebben het recht niet om het te vergeten. Ik weet dat velen niet graag naar school gaan. Of een boek vastnemen. Daarom heb ik het op muziek gezet. Zodat we aan de huidige generaties kunnen doorgeven wat onze revolutionairen hebben gezegd en gedaan. Op die manier zullen we het werk van een Thomas Sankara niet vergeten. Of Lumumba niet vergeten. Of ook Mandela niet. Muziek helpt om die boodschappen uit te dragen.

Wie is uw lievelingspresident?

Ze zijn allemaal sterk, maar er is een speciale plaats in mijn hart voor de Burkinese Thomas Sankara. Misschien omdat hij veel actueler is dan de anderen. Hij is er in geslaagd om voedselzekerheid te introduceren in een land waar dat helemaal niet zo evident was. Hij heeft aangetoond dat je kan regeren zonder corrupt te zijn. Hij heeft het bewijs geleverd dat het mogelijk is om Afrika te veranderen en dat revolutie meer dan enkel een utopie is.

Wie zijn onze helden vandaag? Of moeten we steeds wachten tot ze ons verlaten hebben om hen te herkennen?

Er is natuurlijk nog Nelson Mandela. De anderen die ons vandaag inspireren, zijn misschien geen presidenten, maar eerder filosofen, historici, economen of artiesten. Er zijn dus genoeg redenen om trots te zijn vandaag, niet alles is negatief. Maar het is duidelijk dat het niet altijd de besten zijn die aan de macht zijn.

Wat zij de grootste uitdagingen voor Afrika vandaag?

Zelfvertrouwen. Geloven in onszelf. We moeten geloven dat het enkel Afrikaanse oplossingen zijn die ons uit de onderontwikkeling zullen halen. Niet de Wereldbank, noch het Internationaal Muntfonds, noch de Europese Unie. Enkel Afrikaanse ideeën zullen op een radicale manier onze huidige situatie kunnen wijzigen. Niemand kan dat voor ons doen.