De burgemeester van Qalqilya

Qalqilya is een Palestijns eiland in Israëlisch gebied. “We hebben geen grote problemen in Qalqilya”, verzekert vice-burgemeester dr. Mohammed Hashem Masri me.
In de straten van het arme Qalqilya zijn de schaduwen van de wolkenkrabbers van Tel Aviv goed zichtbaar. De stad met meer dan 44.000 inwoners ligt op een tiental kilometer ten Oosten van de Israëlische metropool. In het Westen wordt Qalqilya omsingeld door Amerikaans ogende nieuwbouw, Joodse kolonies in de Westelijke Jordaanoever.

Burgemeester opgepakt

“Ik ben de burgemeester niet, ik ben de vice-burgemeester”, zegt dr. Hashem Masri, “want de burgemeester zit in de gevangenis.” Burgemeester Wajih Qawwas werd in 2005 opgesloten en moet nog zitten tot 2016. “Hij werd verkozen toen hij in de gevangenis zat, ziet u? Ik heb de campagne voor hem gevoerd en de stad gedurende één jaar geleid, toen moest ook ik voor twee jaar de gevangenis in. Ik heb een hoge prijs betaald”, lacht dr. Masri.
“Ze dachten dat ik zaken deed met Hamas. Ik heb helemaal niets te maken met Hamas, ik ben gewoon de vertegenwoordiger van mijn stam, een onafhankelijke kandidaat. Maar we houden niet van Fatah. Voor Israëli’s betekent dat meteen dat je bij Hamas bent.”
“We hebben geen grote problemen in Qalqilya, binnen de stadsmuren verloopt alles perfect. We kunnen echter niets uitvoeren buiten de stadsmuren: dan hebben we toestemming nodig van de Israëli’s en er is geen directe communicatie tussen onze gemeenteraad en hun autoriteiten.”
“We hadden drie belangrijke bronnen van inkomsten: Qalqilya was een belangrijk commercieel centrum, nu is het gesloten. Niemand kan nog binnenkomen of buitengaan. Landbouw was heel belangrijk: het grootste deel van de velden zijn nu geconfisqeerd. Ten laatste waren er veel inwoners die dagelijks in Israël gingen werken: het waren er 13.000, nu minder dan 1000. Voor de muur was Qalqilya het economische hart van de regio. Het schepte een band tussen Palestijnen en Israëli’s.”
Dr. Hashem Masri heeft grote plannen voor de toekomst: “Ik wil van Qalqilya een exporthaven maken van landbouwproducten naar de wereld. Naar de Arabische wereld, naar Europa. Qalqilya is een landbouwstad, er is geen industrie. Nu zijn er geen velden meer, maar de mensen van Qalqilya maken serres in hun tuinen. Het rendement van de serres is opvallend hoog, dus die producten exporteren we.”