De EU in nauwe schoentjes

Dat is natuurlijk een beetje overdreven. Maar toch… Al meer dan een halve eeuw staat het proces van Europese eenmaking garant voor stabiliteit, welvaart, vrede en veiligheid in Europa. Je zou haast gaan denken dat de Europese Unie een verworvenheid is. Maar 2010 toonde dat eenheid en solidariteit binnen de EU27 geen vanzelfsprekendheid is. 

De Griekse schuldencrisis in de lente en het Ierse overheidstekort in de herst maakten duidelijk hoe nauw de economieën van de eurolanden met mekaar verbonden zijn. De euro ging ei zo na failliet. Enkel een gezamenlijk antwoord van de verschillende Europese regeringen kon soelaas bieden. Het goede nieuws is dat dat gelukt is, maar in de aanloop naar een akkoord werd duidelijk dat solidariteit tussen het rijkere Noord-Europa en het meer problematische Zuid-Europa (ook Spanje en Portugal worstelden in 2010 met fikse overheidstekorten) niet zomaar uit de lucht komt vallen. 

Tussen haakjes: hoe is het mogelijk dat speculatieve aanvallen anno 2010 een land aan de rand van de afgrond kunnen brengen? Je zou verwachten dat de internationale gemeenschap de nodige regels opstelt om zulke ontwikkelingen te voorkomen. 

En binnen dat internationale kader –de naweeën van de wereldwijde financiele crisis, de EU in nauwe schoentjes en haaien op de internationale geldmarkt- slaagden de Belgische politici er in 2010 maar niet in de nodige compromissen te sluiten en een regering te vormen om het Belgische welvaartssysteem veilig te stellen. Onverantwoord. 

In 2010 werd ik voor de eerste keer papa. Ik hoop dat mijn dochtertje de kans krijgt om binnen hetzelfde welvarende Europa op te groeien. Maar helemaal gerust ben ik er niet op.