Deserterende soldaten doorkruisen verkiezingsplannen

De onveiligheid in Afghanistan is nog te groot om vrije en eerlijke verkiezingen te kunnen garanderen. De NAVO denkt eraan de verkiezingen uit te stellen met een maand, zo meldde de Londense krant Financial Times gisteren (donderdag). Maar zelfs een nieuwe deadline lijkt moeilijk te halen. De verkiezingen staan of vallen met de oprichting van een 10.000 man sterk Afghaans leger en een politiemacht van 20.000 agenten. Die streefdoelen moeten gehaald worden “maar het valt te bezien of de realiteit aan die hoop kan beantwoorden,” zo verklaarde Manoel de Almeida e Silva, de woordvoerder van de VN-missie in Kaboel vorige week.

Volgens het Duitse centrum voor internationaal onderzoek BICC wordt het Amerikaanse opleidingsprogramma voor het Afghaanse leger geplaagd door massale desertie. Meer dan 3000 soldaten van het Nationaal Afghaans Leger (ANA) hebben hun post verlaten sinds de zomer van 2003 nadat ze een opleiding genoten van hun Amerikaanse, Franse en Britse instructeurs. Het is niet bekend wat de toestand bij de Afghaanse politie is, maar ook daar wordt gevreesd voor een massale leegloop.

“Vele rekruten strijken hun eerste maand soldij op en vertrekken daarna naar huis,” zegt Mark Sedra, onderzoeker bij BICC. Sedra ziet twee oorzaken voor de desertie: de etnische kleur van het leger en de te lage soldij. De Pashtoen, de grootste etnische groep in Afghanistan, zijn dun gezaaid in het leger. De ANA bestaat voor het overgrote deel uit Tadzjieken. Tadzjiekse officieren zouden Pashtun-soldaten zwaar aanpakken. “Het salaris is één van de grootste problemen: eind 2003 werd de maandelijkse soldij opgetrokken van 50 tot 70 dollar, maar het Amerikaanse leger denkt dat 150 dollar nodig is om de rekruten te overtuigen om op post te blijven.”

James Ingalls, de oprichter van de Afghaanse Vrouwenmissie en auteur van het boek ‘Buying Hearts and Minds in Afghanistan’ denkt dat er nog een andere oorzaak is voor het lage moraal van de Afghaanse troepen. “De militaire successen van de Taliban en het feit dat niet de centrale regering maar de lokale krijgsheren de echte macht in handen hebben. De ANA is niets meer dan een door de VS gesteunde gewapende factie. Eén van de zwakste trouwens.”